Website

Sinds kort heeft Donata haar eigen website: http://cane-corso-italiano-donata.jouwweb.nl/
We hebben de site gemaakt met nul kennis van website bouwen, maar onze Do is wel een eigen site waard;-) Zeker nu zij gedekt gaat worden en we hopen op pups!!

Veel leesplezier!!

Even voorstellen

We zijn super trots dat we kunnen vertellen dat deze geweldige vent onze Donata zal gaan dekken:



Zijn naam is Fabian Custodi nos. Hij woont in Servié, dus we hebben een flinke reis voor de boeg met onze dame Donata. Afhankelijk van de uitslag van het progesteron test vertrekken we naar Servië. Natuurlijk is hier iemand in huis om in de tijd dat wij er niet zijn voor de poezen te zorgen, die laten we natuurlijk niet alleen;-)

Voor meer foto's van deze knappe heer en zijn stamboom:
http://www.canecorso.co.rs/en/Males/fabian-custodi-nos.html

Spannend!!!!!

Nadat onze Sultan is overleden, stond voor ons vast dat we er weer een 2e Cane Corso bij wilden hebben. Twee van die heerlijke honden is zo geweldig!! Ook voor onze dame Do is een makker van eigen caliber een must. Zoals al eerder verteld, zijn we op zoek geweest voor een passend maatje voor onze meid. Tot Manon ons die ene vraag stelde: "Willen jullie geen nestje fokken met Donata?" Na goed overleg, Mari en ik samen én met Manon, besloten dat dit toch wel heel erg leuk is!! Dus sinds enige tijd weten wij dat onze Donata bij een komende loopsheid zou worden gedekt. Voorbereidingen gestart, website gemaakt, uiteraard is Do HD geröntgend. Wat hebben we allemaal nodig? Werpkist, puppyren en een heleboel meer zaken. En, onontbeerlijk om pups te kunnen krijgen, een passende reu voor dame;-)
Donata is een mooie CC dame, niet alleen voor ons, maar dat is al veel gezegd door CC-kenners. Op de show in Wijchen is dat ook naar voren gekomen.
Nu is onze dame loops geworden, dus tijd voor nadere actie!! Aankomende weel zal Donata gedekt gaan worden. De reu maken we binnenkort bekend;-))

De Kerstshow in Wijchen

Al vaker hadden we de vraag gekregen waarom we onze Donata nooit op een show voor brachten. Ze is toch een hele mooie CC-teef? Ja, dat wisten wij natuurlijk ook wel;-) Maar showen?? Nee, dat is niets voor ons. Maar toch waren we zo stilletjes eigenlijk wel nieuwsgierig hoe onze meid het zou doen op een officiële keuring qua ras... Nu is Wijchen erg dichtbij voor ons en Manon (Donata's fokster) was bereid om madam voor te brengen. Dus zijn we overstag gegaan, Donata zou meedoen aan de Kerstshow in Wijchen!!
Na de inschrijving en bevestiging groeiden de zenuwen gestaag;-) Hoe zou ons vrouwtje zich gaan gedragen? Dat was, eerlijk gezegd, onze grootste zorg! Naarmate de dag naderde, moesten we zorgen voor alle nodige papieren, inentingen en moesten we oefenen op lopen aan een showlijntje, tandjes kijken en betasten. In eigen omgeving ging dat best goed!! Ook het netjes neer zetten verliep prima!
En toen was het plots de dag voor de show... Nog even alles nalopen en dan is uiteraard de één na laatste avond voor dé dag de pc definitief kapot... Niks geen rustige laatste voorbereidingsdag, maar een plotse jacht op een nieuwe pc (nodig ivm werk van ons beiden)
Toch is alles op tijd gelukt. Papieren lagen klaar(paspoort, stamboom, registratiebewijs, inschrijving e.d.) koffiezetter stond op standby, kleden, snoepjes, showlijntje, waterbak waren ingepakt en broodjes gesmeerd. Eindelijk nog een paar uurtjes tijd om te slapen. De wekker liep voor een zaterdag megavroeg af, om even over zessen. Wakker worden, wassen, aankleden, ff snel eten. Maar de grootste aandacht was voor Do. Een lichte maaltijd van pens, na een uur even lekker lopen om de nodige gekte kwijt te raken. Vervolgens de auto inpakken met de bench, stoelen, en een grote tas met daarin snoepjes voor Do, de waterbak, dekens, laken voor eventueel over de meegenomen bench, broodjes, koffie, bekers, suiker en melk, koeken enz. enz. Uiteindelijk gingen wij, 2 vreselijk zenuwachtige baasjes, samen met onze Do op weg. Binnen 20 minuten waren we ter plaatse. We konden, op aanwijzing, gelukkig nog heel dichtbij parkeren. Beladen met een mega-tas, stoelen en onze meid, gingen we richting ingang voor exposanten;-)) Er stond een enorme rij die gelukkig heel snel oplostte! Eenmaal binnen op zoek naar de hal waar ring 6 was. In deze ring zouden de CC gekeurd worden. Ring 6 was de eerste ring in "onze" hal, dus makkelijk gevonden. Do had ook nog een prima bench die door de organisatie was geplaatst. Kleedje er in en Do vond het prima. Al vlot arriveerden er meer CC met baasjes. De eerste was Debby, met wie ik destijds de zoekactie naar Isis van Manon heb gecoördineerd. Langzaam druppelden de andere CC baasjes binnen. Ook Manon kwam aan met Romeo, de broer van onze Do, samen met haar dochter en vriend. Wouter en Anita waren er ook met Beretta, zus van Do en Romeo.
Toen begon het wachten tot de CC aan de beurt waren. Ik moet zeggen dat ik nog maar zelden zo leuk de tijd heb doorgemaakt voor een spannende gebeurtenis!!
En toen was eindelijk de tijd daar... Manon nam onze meid mee in de ring... Ik ben met opzet aan de andere kant gaan staan, daar waar Do mij niet kon zien;-) Ze is verzot op Manon, dus dat zat wel goed!
Uiteindelijk is Donata beste van alle CC teven in show geworden!!!!! Voor de kenners 1U!! Samen met haar broer Romeo streed ze om de titel beste van het ras. Romeo is zeer terecht beste van het ras geworden (BOB, Best of Breed)in deze show en daarmee ook Nederlands Kampioen!!!! Donata heeft de titel BOS gewonnen op deze show, Best Opposite Sex, dus beste van de andere sexe.
We zijn mega trots op de behaalde resultaten!!!

Gelukkig is die dag voorbij...

Gisteren, 22 november, was de verjaardag van onze man Sultan....





Het was een vreemde, pijnlijke dag. Wat missen we onze vent, onze man Sultan enorm....

Lieve Sultan, voor altijd in ons hart. Vergeten doen we jou nooit...

Afgelopen weekend

Het weekend begon vrijdagmiddag met het bezoek aan de DA in Eersel waar onze Do officieel is geröntgend. We hebben er gewoon een leuke middag van gemaakt;-)) Aangekomen bij de praktijk melden en alle papieren invullen. Do even op de weegschaal. Daarna wachten tot we geroepen worden. Samen met een hele leuke Berner reu en zijn baasje hebben we in de wachtkamer gezeten. Donata vond het best wel gezellig en heeft zich echt keurig gedragen!! Toen werden we geroepen. Eerste werden alle gegevens gecontroleerd. De DA had de stamboomnaam van ons meissie, Angiola. Dus vroeg ze aan ons: "Angiola heeft vast nog een makkelijke roepnaam?" Wij keken elkaar aan en zeiden in koor: "Donata!" Het gezicht van de DA sprak echt boekdelen;-)))) Roepnaam? Makkelijk?
Vervolgens werden wij allebei in een mooie loden jas gehesen. Degene die Donata het meest vertrouwd mocht bij haar hoofd gaan staan... Dus daar stonden wij samen;-)
De DA en de assistente tilden vrouwke in één vloeiende beweging op haar rug in de "bak" op de behandeltafel. Dat vond Donata niet fijn... Na even tegenstribbelen werd ze al snel rustiger. De DA maakte geroutineerd de eerste foto, die direct digitaal bekeken werd. Deze was niet optimaal, dus werd er wederom super snel een tweede foto gemaakt. Deze was prima!! We hebben de foto meegekregen op cd.
De foto zal worden opgestuurd naar de Raad van Beheer, kortweg: de Raad. Hier zal een speciale commissie de foto beoordelen en een officiële HD uitslag gaan geven. Uiteraard hebben we de foto met de DA besproken, maar ik ga niet vooruit lopen op de officiële uitslag;-)

Ook hadden we dit weekend via de babyfoon 2 oppashondjes. De Amstaff dames van de buren. Meerdere malen per dag kwamen er mensen, waaronder ook wij, om te voeren, knuffelen en wandelen met de dames. Voor de momenten dat er niemand was, stond de babyfoon bij ons. 's Nachts stond deze naast m'n bed. De 2 dames zijn heerlijke tuttebellen!! We hebben ze geknuffeld, gevoerd en lekker met ze gelopen.

Zondag was er weer een CC wandeling. Mede door ziekte, dit maal een heel klein groepje van 5 CC. Onder de hondjes een zusje van Donata, Gaia, die wel al anderhalf jaar niet meer gezien hebben! Superleuk om Gaia en haar bazinnetje weer te zien!!!!
Wat een verschil in temperament. Ons Do is een redelijk felle teef, Gaia is precies het tegenovergestelde;-))
Door het weer, dikke, dikke mist, heb ik helaas geen foto's kunnen maken...

Foto's van het CC weekend!

De paden op, de lanen in. En gáán met die Cane Corso's!!


]
Donata en Troy in conclaaf om de aandacht van Troy's bazinnetje. Zij hadden elkaar gevonden dit weekend!! Beste maatjes, ook in het huisje!



Verstopt!! Langs een bungalowpark alle hondjes aan de lijn, met zo'n meute CC zijn de parkbewoners vast niet blij!!



Favoriet CC spel, samen op rennen en intussen lekker beuken met de schouders tegen elkaar;-)



Lekker gek doen bij de Zandenplas!!



Dat we mooi weer hadden?? Hier het bewijs!! Buiten aan de koffie en broodjes met knakworst. Weliswaar met jas aan, maar jee, het is dan ook wel half november!!



Het kost even moeite, maar dan heb je ook wat;-) Vier op een rij...
Van links naar rechts: Donata, Prada, Troy en Xsara


Apetrots op dit mooie bekkie!!!!!!


In het "clubhuis"

Veel....

Afgelopen weekend was het Cane Corso weekend, dit jaar een weekend later dan normaal. Voor Mari en mij een vreemd weekend... De aller eerste keer zonder onze man Sultan. Gelukkig met hele lieve vrienden die precies weten wat zoiets doet met ons.
Ik ben in de nachten daar diverse keren wakker geworden omdat ik Sultan miste in bed... Tijdens vakanties en weekendjes weg, slapen de honden altijd bij ons. Sultan deed dat steevast met zijn hoofd naast het mijne op mijn kussen. Nu was er geen CC hoofd naast het mijne... En allemachtig, dat deed heel veel pijn... Het gemis van onze vent drong nogmaals keihard door.
Donata heeft het echt super gedaan dit weekend. We zijn echt helemaal apetrots op ons Pop!! Wat een enorme kanjer is ons meissie!! Ze heeft echt genoten van alle vrienden die zij direct herkende allemaal... Qua terughoudendheid naar mensen is ons Do typisch CC. Mensen die zij niet (goed) kent, daar is zij zoals de CC betaamt erg terughoudend naar. Maar de mensen in onze groep werden zonder uitzondering door Do zeer hartelijk ontvangen!!Ze was echt heel erg blij dat ze hen zag!! Ook met de andere CC uit onze groep deed vrouwke het super. Ze heeft Troy tot haar favo CC gebombardeerd. Troy was daar niet echt onverdeeld gelukkig mee, maar, tot ons aller verrassing heeft hij echt geweldig gespeeld met ons Do!! Ook samen in een huisje tijdens de middagen/avonden ging prima! Ze hebben zelfs samen geslapen... Do in haar element, samen slapen met een andere CC. Troy nog wat onwennig, maar wel heerlijk ontspannen.

A.s. vrijdag is een spannende dag voor ons en Donata. Dan gaan we officiële HD foto's laten maken bij Maarten Kappen in Eersel, dé DA in de wereld van de Molossers voor dergelijke foto's. Deze zullen ter beoordeling worden verzonden naar De Raad van Beheer op Kynologisch gebied, kortweg: De Raad. De beoordeling van de Raad is bindend en dus zeer belangrijk voor haar uitslag en gezondheid... Wij gaan, gezien onze ervaring met Do's gedrag en soepele heupen uit van een goede beoordeling. Toch blijft de klinische beoordeling best spannend...
Ook zal ons wijffie op 10 december a.s. meedoen aan haar eerste show op het gebied van uiterlijke beoordeling... Wij willen heel graag weten hoe onze meid het doet qua uiterlijk, bouw e.d. op een officiële show... Voor ons is ze uiteraard de allermooiste CC die er is, maar een officieel keurrapport is toch ook wel heel erg leuk... Hoe onze meid het gaat doen is een groot vraagteken. Ze heeft echt nul showervaring en dat is toch immer een spannende ervaring. Het kan dus alle kanten op gaan!! Ze kan zelfs gedisqualificeerd worden omdat ze snapt naar de KM, andere honden of mensen. Ook is het mogelijk dat ze gewoon niet toont op show. Jammer dan, dit resultaat is niet ons doel. Al zou, eerlijk is eerlijk, een mooi keurrapport van een raskenner ons echt wel doen gloeien van trots!!

Er staan dus nu best spannende zaken op ons program....

Foto's!!

Deze foto's heeft Manon afgelopen zaterdag gemaakt. We zijn er heel erg trots op... Wat is Donata toch mooi...

Geheel onverwachte, nieuwe dingen....

Zoals verteld, zijn we naar Manon en Ed geweest. Donata was mee. De eerste kennismaking met de honden van Manon was met Donata's papa, Piet. Man oh man, das écht vader en dochter qua hoofd en gezichtsuitdrukkingen!! Daarbij is Piet qua gedrag ook nog eens een goed gelijkende copie van onze vent Sultan... Dat het tussen Piet en Donata dus prima klikte is geen verrassing;-)) Wat een zalige relaxte vent is Piet toch. Ik zat op een bepaald moment naast Piet op de bank en kon, net als bij Sultan, mijn hoofd op z'n schouder leggen... Piet reageerde met een dikke kus op m'n hoofd. Ik was, voor de zoveelste keer, verkocht;-))
Daarna een kennismaking met Do en Ira. Ira snauwde een keer naar Do die dat volledig accepteerde. Wij stonden echt versteld... Daarna hebben beide meiden heerlijk gelopen samen. Do is wat zelfzekerder en ondernemender dan Ira, maar het klikte echt prima tussen deze heerlijke dames.
Daarna was de kennismaking met Baby. Baby is een volle zus van Do, maar anderhalf jaar jonger. Nou hadden wij én Manon nog nimmer met 2 ijskoninginnen gelopen... Vandaag hadden we de primeur;-))Donata en Baby negeerden elkaar volledig, ze vonden elkaar echt werkelijk niet de moeite van ook maar 1 blik waardig;-) Geen snuaw, geen blik, geen uitdagen tot spelen of wat dan ook. Gewoon compleet negeren. Er is tussen Baby en Do gewoon niets. Nul, noppes, nada.
De keuze tussen Ira en Baby was dus meer dan duidelijk!!

Maar....

Er is ons vandaag nog iets geheel anders gaan dagen... Wat? dat vertel ik later als er meer duidelijkheid is. We zijn hoe dan ook wederom met veel huiswerk richting Druten gegaan;-) Leuk huiswerk, dat staat buiten kijf!!

Ik heb vandaag enkele foto's gemaakt, die komen er nog aan.

Zaterdag

Zaterdag gaan we wederom naar Manon. Dit keer gaat Donata mee!! Zij gaat kennismaken met 2 mogelijke eigen maatjes... Spannend hoor! We gaan samen met Donata en Manon met beide kandidaten wandelen om te kijken of het klikt en met wie het klikt!! Dat het klikt tussen Donata en een nieuw maatje is voor ons eigenlijk het belangrijkste criterium. Mocht het zo zijn dat het niet lukt zaterdag, dan is er niets aan de hand. Dan wachten we een andere mogelijkheid af. Al met al dus best wel spannend hoe het gaat verlopen zaterdag!

Het dakpoesje, vervolg...

Inmiddels weet ik meer over het leuke poesje wat op ons keukendak vertoefde! Ze woont aan het eind van de straat, samen met 2 hondjes en een poezenzusje. Ze is verzot op grote honden, waaronder de Rodhesian Ridgeback Doerak van verderop. Bijna dagelijks loopt ze samen met Doerak de wandeling;-)) Gisteren kwamen we poes en Doerak tegen. Kleine poes is gek op het uitdagen van grote honden! Zowel naar Doerak als Donata was ze zeer uitdagend aan 't spelen, maar, zoals een echte poes betaamd, bleef ze net buiten bereik;-))) Kleine poes had de grootste lol om de reactie van Doerak en Donata!!
Bij Doerak en zijn baasje komt ze regelmatig even buurten, dan zit ze al miauwend voor de deur. Mag ik even met Doerak spelen?? Nu is Doerak een echt watje, ondanks zijn formaat! Even groot als onze Sultan, voor wie hij een heilig ontzag had... Nu Sultan er niet meer is, durft hij Donata uit te dagen tot spel, iets wat hij al zo lang heel graag wilde! Hij heeft echt geen idee dat onze Do pittiger is dan Sultan ooit was;-) Maar, Donata vindt Doerak ook wel heel erg leuk!! Zo'n vent van haar formaat (groter zelfs, formaat Sultan) spreekt haar wel aan.
Zal vast vervolgd worden!!

Kom van dat dak af

Na de wandeling in Herperduin zaten we hier heerlijk aan de koffie toen onze Donata ineens als gebiologeerd naar het dak van de keuken zat te kijken. Dat kan, er zitten met regelmaat kauwtjes op dat dak. Maar gezien haar reactie en de wijze waarop ze bleef kijken, was er nu iets anders aan de hand... En dat klopte. Toen we gingen kijken zagern we dit:



Een klein poezenmeisje op het dak van de keuken. Eenmaal buiten miauwde ze enorm. Ze wilde van dat dak af!!! Probleem was, ze durfde niet... Arm klein poezenmeisje. Trap gepakt en Mari heeft haar van het dak af getild. Halverwege de trap gaf hij het poezenmeisje aan mij. Ik zou de poortdeur openen voor haar. Na 2 stappen bedacht het poesje zich niet meer. Ze nam een enorme sprong en voor we het wisten was ze met een sierlijke boog helemaal zelf verdwenen over de poortdeur. We hebben uiteraard gekeken of het goed ging. Ze dartelde vrolijk richting iets, waar ze blijkbaar heel blij van werd;-)

Wandelen in Herperduin

Vrijdagmiddag hebben we een heerlijke wandeling gemaakt met Donata en Mari's ouders in Herperduin.

En nu verder...

In de diepste lagen van onze ziel
Waar niemand komen kan,
Hebben we je zachtjes neergelegd,
Gestreeld, lieve woordjes gezegd,
Je mooie hoofd voor het laatst gekust,
Onszelf verloren in jouw eeuwige rust.

Het is nu bijna vier weken geleden dat onze vent Sultan voor altijd zijn ogen sloot. Berusting, vrede en verdriet strijden om een plaats. Het is leeg en vaak eenzaam zonder onze grote man.
Het gemis doet zeer, maar het weten dat hij zelf is mogen gaan geeft ons rust...

Het leven gaat door, voor ons én voor onze Donata. Zowel Donata als wij missen een eigen hondenmaatje. Hondenvriendjes tijdens de dagelijkse wandelingen zijn super leuk, heerlijk spelen en even genieten. Maar hoe fijn en leuk die vriendjes ook zijn, het is het toch net niet... Als we thuis komen is het leeg. In huis missen we een kameraad, een slaap- en speelmaatje.
Afgelopen dinsdag zijn we daarom gaan praten met Manon, de fokster van onze meid Donata. Eenmaal binnen en aan de koffie, kwam Piet, de papa van Donata, heerlijk bij ons op de bank liggen. Piet en Sultan lijken qua gedrag sprekend op elkaar. Met Piet samen op de bank voelde dan ook wel heel vertrouwd. Romeo, Donata's broer uit hetzelfde nest gedroeg zich zoals onze Do ook doet;-) Lekker zijn eigen gangetje gaan. We stonden versteld van het formaat van Romeo. Wat een giga beer van een CC!! Even groot als onze Sultan, en in zijn kop past die van Donata wel 2 keer;-)) Maar wat een enorm mooie, heerlijke vent...
In huis liepen ook 2 heerlijke jonge meisjes, Gigi en Gianna. Wat een lekkere donderstenen!! Samen zetten ze alles op stelten;-) Piet tolereert het, hij laat het gewoon over zich heen komen. Alleen als die meiden écht te ver gaan laat hij zich even horen. Romeo echter, is wat korter van stof;-) Aan zijn lijf geen polonaise van die drommelse dames als hij lekker wil liggen;-) Hoe herkenbaar voor ons van Donata! Daarbij liep Baby, een jonge dame van mei dit jaar. Zij wist exact hoe ze Romeo om haar pootjes kon winden en zo toch heel stiekem tegen hem aan te mogen liggen... Vol onderdanig gedrag, bek likken en vooral maar lager zijn dan Romeo, veroverde die kleine zwarte dame haar favo plekje tegen Romeo's buik... Geweldig om dit te zien!! Baby is een volle zus van Romeo en Donata, maar anderhalf jaar jonger.
Later maakten we kennis met Ira, een hele mooie dame van bijna een jaar nu. Hoewel zij als terughoudend omschreven kan worden, trok zij in 1 streep naar Mari;-) Ook ik heb de nodige knuffels van deze mooie rode dame mogen ontvangen. Maar ze trok toch steeds weer richting Mari...

Samen met Manon hebben we diverse mogelijkheden besproken voor een hele echte eigen CC vriend(in) voor Donata en voor ons. Wij hadden, mede doordat Donata niet immer makelijk van karakter is met andere hondjes, de nodige vragen natuurlijk. Ook hier hebben we open en eerlijk over kunnen praten samen. Er liggen meerdere mogelijkheden nu, waar we goed en gedegen over gaan nadenken.

Hoe het verder gaat? We houden jullie uiteraard op de hoogte!

Onze man...

De leegte zonder hem
is met geen pen te beschrijven.
de leegte zonder hem
zal altijd bij je blijven.
Maar veel fijne herinneringen
verzachten je smart,
Voorgoed leven zonder hem,
maar voor altijd in je hart........

Dit gedichtje plaatste iemand op ons Cane Corso Forum n.a.v. het overlijden van onze man Sultan. Het is zo helemaal wat wij nu voelen.

Woensdag

Aan het eind van de middag hebben we Sultan weer opgehaald. We zijn bijtijds die kant opgegaan, zodat we daar eerst nog konden wandelen met Donata. Aan het einde van de weg waar het crematorium aan ligt, begint het bos. Daar hebben we heerlijk gelopen, even tot rust komen met z'n drietjes. Vervolgens naar het crematorium. Donata is mee naar de ontvangstruimte gegaan, waar we weer heel prettig ontvangen zijn. Nadat hij koffie voor ons had gehaald, vroeg meneer direct hoe het nu met Donata is. Net als zondag besteedde hij ook veel aandacht aan haar verwerking. Nadat we alles hadden afgehandelt en nog even hebben zitten praten, zijn we naar huis gegaan. Thuis aangekomen was Donata ineens wel heel nieuwsgierig naar die grote bus die ik al die tijd al in mijn handen had. Ik heb haar uiteraard de gelegenheid gegeven om te snuffelen. Na een stap richting de bus, deinsde Pop achteruit. Al pratend tegen haar heb ik de asbus van Sultan naast die van Irina gezet. We zijn toen lekker samen op de bank gaan zitten.
De laatste dagen was ik erg onrustig, maar eenmaal in het bos vanmiddag en nog meer vanaf het moment dat we thuis zijn, ben ik rustiger geworden. Sultan is weer daar waar hij hoort. Thuis, bij ons.
Poppie Donata heeft lekker geslapen op de bank bij mij, met Jet, Bart, Joris en Tobias. Jet zoekt nu toenadering bij Donata voor een vertrouwd slaapplekje, tussen 4 Cane Corso poten en tegen een warme CC buik, zoals ze altijd bij Sultan sliep. Dootje vindt het nog wat vreemd, maar stiekem ook wel fijn... Voor deze 2 jongste en ondeugende meisjes is Sultan altijd hun grote (héle) grote broer, steun en toeverlaat geweest. Nu zoeken zij elkaar op...

En dan...

Zondagmiddag om 17.00u konden we Sultan naar het crematorium brengen. Wat een enorme lange dag is het geweest... We hebben verdwaasd rond gelopen. De tijd gaat tergend langzaam, maar tegelijker tijd veel te snel.
Rond kwart voor 4 heeft Mari Danny opgehaald, onze buurman (van de Amstaff dames) om te helpen Sultan naar de auto te dragen. Het zijn op zulke momenten werkelijk onvervangbare buren...
Donata heeft echt alles bewust meegemaakt, vanaf het moment dat Sultan stierf, tot aan het uit huis dragen van onze man. Do was enorm geschrokken op het moment dat Sultan stierf. We hebben haar tussen ons in bij haar grote broer gebracht. Met ons drieën hebben we toen afscheid genomen.

Ik ben beneden blijven slapen, bij Sultan, Donata en de poezen. Donata heeft veel bij mij gelegen. Kleine Jet heeft nog een paar uur heel dicht tegen Sultan aan geslapen, zoals ze altijd deed. Overdag zijn alle poezen bij Sultan geweest. Ook Donata is nog bij hem geweest. Toen zij en Mari later terug kwamen van wandelen vloog ze de kamer in, weer naar Sultan. Op een meter afstand ging ze vol in de remmen en kroop heel dicht tegen mij aan op de andere bank.

Aangekomen bij het crematorium, stond de deur al open, we werden verwacht. Er stond een verrijdbare tafel klaar, met daarop een grote hondenmand. Maar ja, die was uiteraard te klein. Sultan is op zijn deken en de plank die we voor vervoer hebben moeten gebruiken op de tafel gelegd. We zijn echt goed ontvangen daar.
In het gesprek vroeg de meneer ook of Donata afscheid heeft kunnen nemen... Ja, dat heeft ons Pop, net als de poezen. Alle mogelijkheden werden duidelijk uitgelegd, al wisten wij door onze ervaring met Irina al wel hoe of wat. Individuele crematie en we willen Sultan weer thuis hebben. Na het definitieve afscheid van het lichaam wat Sultan al niet meer was, zijn we naar huis gegaan.

Maandagochtend heeft de crematie plaatsgevonden. Woensdag aan het eind van de middag gaan we Sultan weer ophalen. Donata gaat dan met ons mee.

Maandagochtend stond de afspraak in Wageningen, die Mari heeft afgebeld. Hij zou dus vrij zijn, maar omdat we nu Sultan woensdag gaan ophalen en het echt vreselijk druk is op zijn werk, is hij wel naar zijn werk gegaan. Hier thuis dus ook de eerste "normale" doordeweekse dag... Een normale dag is het dus echt niet geweest. Een kl*tedag komt meer in de richting. Zondag verliep grotendeels in een roes, nu kwam de harde werkelijkheid echt binnen. Donata die de weg kwijt is, Mari die op zijn werk geconfronteerd wordt met vragen, ik krijg met regelmaat berichtjes en telefoontjes. Natuurlijk zijn we wel erg blij met al de berichten, telefoontjes, bezoekjes en meer!! Ik moest echt even een boodschap doen, we moeten wel eten, iets wat we zondag erg slecht hebben gedaan. Ik heb toen voor Donata gelijk een grote Kong Wubba gekocht, met een wollige roze vacht. Even afleiding in huis voor meisje. Ze is regelmatig erg teruggetrokken en stilletjes. Ik moet haar echt roepen om te komen eten of iets lekkers te scoren. Met de wandeling heeft ze zich gelukkig wel heerlijk uitgeleefd in haar eentje. Maar toen we op de plek kwamen waar ze Sultan altijd uitdaagde om mee het water in te gaan (een vast ritueel van hen samen) wilde ze niet verder en draaide resoluut om richting de wei, richting huis. Samen zijn we toen naar huis gegaan. Ze heeft wel lekker liggen kluiven aan een recreatie kluif en de Kong Wubba wijkt niet van haar zijde. Ze slaapt er nu ook mee.
Het is vreemd, raar om te gaan wandelen met maar 1 hondje... het klopt gewoon niet.
We hebben vrede met de wijze waarop onze man is gegaan. Maar het gemis is van onze wijze, lieve, knuffelige man is zo enorm groot...

Donata is echt zo'n enorme schat voor ons nu. Toen ik op een gegeven moment zat te huilen sloeg zij letterlijk 2 pootjes om mijn nek en heeft mijn tranen weg gelikt... Mijn meisje.

Sultan...

Het is over... Om 00.05u is Sultan in onze armen gestorven...

Vanavond kroop meneer nog lekker ouderwets op mijn schoot. Donata is toen buiten gaan liggen, geheel tegen haar karakter in. Toen voelde ik al dat het niet goed was. Later ging Sultan op de andere bank liggen waar hij met tussenpozen heerlijk heeft geslapen.
Even na twaalven ademde hij raar. We zijn direct samen bij hem gaan zitten.
Hij gaf een huil en dat was het... Hart massage en beademing hielpen niet meer. Sultan was weg... Hij is in onze armen gestorven.

Donata is flink van slag, ze is echt de weg kwijt. Zij slaapt vannacht ook samen met één van ons boven op bed. De ander blijft bij vent Sultan beneden.

Wij zijn akleig rustig nu, de klap moet nog komen...

Update Sultan

Even een update...

Hij hijgt wat meer nu en we hebben (vanmiddag) ontdekt dat hij vocht vasthoudt in zijn buik. Die is dikker en harder. (Oedeem is een bekend verschijnsel bij DCM in het laatste stadium) Hij eet nog wel erg graag.

Vanavond hebben we hardop gezegd waar we beiden bang voor zijn... Wat als?? Als hij zich zo rustig moet blijven houden, niet meer mee mag/kan wandelen, niet meer mag/kan spelen met Donata of de poezen? Hoe fijn is het leven dan nog voor onze grote man?? Een leven zonder spelen, wandelen, alleen maar in huis en soms in de tuin is niet of nauwelijks Sultan waardig...

het is nu heel mooi weer, eerder ging hij vaak lekker in de zon liggen. We haalden hem dan naar binnen omdat we het te heet voor hem vonden. Nu kijkt hij even buiten en draait weer om naar binnen om vervolgens binnen te gaan slapen. Dit is niet onze vent Sultan.
Maar als je dan weer ziet hoe hij is als het eten tevoorschijn komt, hij geniet er met volle teugen van.

We leven nu tussen hoop en vrees. Proberen zelf zo "normaal" en rustig mogelijk te doen en zijn voor hem. Donata is superlief. Onze spring in het veld raast uit tijdens de wandelingen (waar ze toen Sultan tot vorige week nog mee ging zich volledig aan hem aanpastte) en is thuis lief voor hem. Ze gaat zo af en toe lekker bij hem liggen en brengt hem knuffels. Hem uitdagen tot spel doet ze niet (meer). Tot vorige week was dat meerdere malen per dag. Donata daagde Sultan uit, Sultan daagde Donata uit. Samen spelen is helemaal over...
De tekenen zijn niet gunstig, zo lijkt het. Voor ons staat de kwaliteit van leven voor Sultan voorop, altijd.

Kortom, we weten het ff echt niet meer nu... Het kan alle kanten op, maar gezien DCM een progressieve, ongeneeslijke ziekte is, houden we echt rekening met het ergste nu...

Sultans hart, het vervolg...

Afgelopen januari is Sultan omgevallen tijdens een wandeling. Sinds die tijd slikt hij medicijnen voor zijn hart. Dat ging zo goed, dat hij enige tijd geleden zelfs de medicijnen kon verlagen. Maar zaterdag ging het mis. Vrijdag stond hij al even een keer een beetje te wankelen op zijn poten, dus hadden we al besloten om maandag contact op te nemen met Natasja, onze DA die ons en de doggies erg goed kent. Zaterdagmorgen was Mari wandelen met het stel toen hier thuis de telefoon ging. Mari mobiel. Ik wist direct dat het mis was... Sultan was weer omgevallen. Mari is heel kalm aan naar huis komen lopen en ik heb in de tussentijd de DA gebeld voor een spoedafspraak. We konden direct terecht. Helaas had Natasja geen dienst, maar René. Dit is na Natasja voor mij de DA waar ik met echte problemen het liefst kom. René was op het moment dat ik belde onderweg naar een ander speodgeval, maar zou zsm naar de kliniek komen. Mochten we Sultan niet in de auto krijgen, zou hij hierheen komen. Maar we kregen meneer gelukkig wel in de auto, het lukte hem op eigen kracht. Aangekomen bij de praktijk, was René er nog niet. Terwijl we stonden te wachten ging Sultan weer door z'n poten.
René heeft Sultan nagekeken en het is niet goed met onze kerel... Zijn hart doet wat het wil, werkt gewoon niet goed. Het raast, slaat soms een slag over en de pompfunctie laat te wensen over. Hierdoor pompt het hart dus soms geen of te weinig zuurstof en dus valt Sultan om. De medische term hiervoor is cardiomyopathie. De medicijnen die hij al had zijn weer verhoogd en hij heeft een extra medicijn gekregen om de pompfunctie van het hart te ondersteunen. Ook heeft hij een injectie gekregen om vocht achter de longen te verwijderen. Dat was maar minimaal gelukkig. Daarnaast is voorlopig volledige rust voorgeschreven. Niet spelen, niet mee wandelen en geen opwinding. Die eerste 2 dingen kunnen we "eenvoudig" doen, maar de opwinding is niet altijd te voorkomen. Als hier visite komt b.v. vindt hij dat zalig, dus zorgt het voor opwinding...
Het is nu afwachten of de medicijnen gaan aanslaan. Eind van de week maken we een afspraak met Natasja of René om te kijken hoe zijn hart dan werkt. (Dat is wel een moment opname natuurlijk en kan een vertekend beeld geven) We zijn er door René op voorbereidt dat het alle kanten op kan gaan. De medicijnen kunnen aanslaan, maar Sultan kan ook zo omvallen en nooit meer opstaan... Ook als de mediciijnen aanslaan, moeten we willen en durven kijken in hoeverre Sultan dan een hondwaardig (Sultanwaardig!!) leven kan leiden.
Jullie begrijpen dat we er ff flink doorheen zaten zaterdag... Nu zijn we beiden weer wat rustiger, maar de zorgen om onze man Sultan zijn groot.

Terug van weggeweest!

Helaas zit het er al weer ruim een week op... De Cane Corso week 2011. Dit jaar hebben we echt de ideale plek gevonden voor het verblijf van onze groep met de honden!! Villa Leigners!

Wat een droomplek! Afgelegen, een groot huis met een enorme tuin er omheen...

Eigenlijk waren het huis en de riante tuin meer dan voldoende om ons de hele week te vermaken;-)) Maar, we hebben toch zo af en toe iets ondernomen. Zo zijn we op zondag naar een brocante (rommel/vlooienmarkt) in het dorpje geweest, Liglet. Na over het marktje te hebben gelopen, wilden we iets te eten mee nemen terug naar huis. Zo gezegd, zo gedaan!

Op de foto voor de mobiele pizzatent. Wat een enorme lol hebben we daar gehad met de pizzabakker en zijn vrouw! In die kleine ruimte maakten zij er een waar schouwspel van. En, ondanks alle grollen en grappen, waren de pizza's ook heel erg lekker!

In tegenstelling tot vorig jaar, hadden we deze week echt schitterend weer!! We hebben 1 avond onweer gehad. Ook dat had wel wat, zeker omdat de stroom wel zes keer uitviel en de eigenaar door de stromende regen zo attent was om ons kaarsen te komen brengen!

Elke morgen en avond aten we met z'n allen aan de lange tafel bij het huis. Erg gezellig!

De honden konden allemaal ook lekker in de schaduw liggen en hebben zich prima vermaakt. Ze waren allemaal compleet uitgeteld aan het eind van de week!

Maar ja, of dit nu echt makkelijk ligt??

We hebben onze ogen uitgekeken naar de mega insecten daar. Alles was enorm groot!! Torren, bijen, hommels en de krekels niet te vergeten.

De eerste avond hebben we ons af zitten vragen wat er nu eigenlijk rond de buitenlamp vloog... Zo groot als een vleermuis, maar het gedrag klopte niet. Het bleek een enorme nachtvlinder te zijn! Schitterend toch?

Aan de andere kant van het domein lag een riviertje met stuw. De kinderen hebben zich prima vermaakt in de kano die tot onze beschikking stond. Ook met de honden zijn we lekker naar het water geweest.

Omdat we via een eng bruggetje naar het water moesten, hielden we de hondjes aangelijnd daar.

Eigenlijk stond de hele week in het teken van rustig aan doen... Zeker geen straf, hoor;-))

Als het 's avonds afkoelde. hoefden we niet naar binnen...

... we kropen gezellig met z'n allen om het buiten haardvuur!!

De laatste dag zijn we met een paar nog naar het "Isle des serpents" geweest. Het eiland van de slangen. Een dierenpark, waar hoofdzakelijk slangen te bewonderen waren. Maar ook leguanen, hagedissen, mangoesten, stokstaartjes en ottertjes. Het was er lekker rustig. Iedere keer als er iets te gebeuren stond, kwam één van de verzorgsters daar ons halen. Voor het voeren van de ottertjes en de slangen, maar ook voor een uitleg over slangen waarna degenen die dat wilden, een slang mochten vasthouden. Dat was natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd;-))Wij wilden dat natuurlijk wel!!

Het was geen grote slang, maar toch. Voor mij was het jaren geleden dat ik een slang had aangeraakt, dus dat was wel weer erg leuk!!

Ontspannen was het toverwoord deze CC-week...

We hebben een zalig adres ontdekt en weten het zeker... Als we weer met de groep naar Frankrijk gaan, dan hebben we ons perfecte adresje gevonden, zoeken hoeft niet meer!!

Wat een belevenis!!!!!!!

Na enkele dagen, staat het concert in mijn geheugen gegrift... Wat een belevenis!!! Wat een spektakel... Genieten op zijn allerbest!!!!! We hebben een geweldige avond gehad. The Wall live, na 22 jaar.

http://youtu.be/mcNzvU_2Iiw?hd=1

Kijk en geniet...

Uiteraard waren Sultan en Donata goed verzorgd terwijl wij genoten! Pa en ma zijn bij ons stel geweest;-)

Een belevenis om nooit, maar dan ook nooit te vergeten!!

The Wall....

Even iets heel anders zo tussendoor. Ik ben zoooo blij!! Heb er zo enorm naar uitgekeken sinds we vorig jaar juni de kaarten hebben besteld!! Het is bijna zo ver... Ja zeker, wij gaan naar The Wall met Roger Waters!!!!!!!!!!!!!!!
The Wall heeft voor mij een speciale betekenis. In 1989 overleed mijn vader op 10 augustus. Iets meer dan 3 weken later (29 augustus volgens mij) viel de Berlijnse Muur. Pink Floyd speelde kort daarop The Wall in Berlijn... Ik zat bij het verslag daarvan aan de buis gekluisterd.
In 1994 maakte ik mijn eerste concert van Pink Floyd mee, Pulse. Overweldigend, super!! Vele live concerten later heeft nog niemand dit ooit kunnen overtreffen! Pink Floyd live is an once in a life time experience;-)
Enkele jaren geleden troonde ik Mari mee naar een concert van Roger Waters. Hij was onder de indruk... Nu gaan we samen The Wall beleven!! Er is een kans dat ook David Gilmour zijn opwachting maakt. Dat doet hij bij een aantal concerten, hopelijk gaan we dat meemaken;-)
Maar met of zonder David, het wordt genieten!!

http://www.youtube.com/watch?v=L63OJ6QmLSY&feature=related

Het past.

Ja toch??

Of toch niet??

Jawel hoor!! Wij, Sultan en Donata kunnen makkelijk samen in de bench slapen;-)

Vervolg Joris

Helaas is het niet echt goed verlopen met onze Joris na zijn operatie... Slecht eten en verhoogde creatinine waarde, wat natuurlijk wijst op nier problemen:-((
Via de DA hebben we oplossingen gekregen. Tot nu toe werkt dit goed. Ik wil echter wel via het voeren van vers voer andere mogelijkheden onderzoeken!
Maar voor nu is het bovenal belangrijk dat onze vent Joris weer eet!!!!!!!!

Samen met Jet in een mand op de kattenflat!

Joris, vervolg

Gistermorgen is Joris naar de DA gegaan. Hij zou als eerste geholpen worden. Pas laat op de middag kregen we telefoon dat we meneertje konden ophalen. In plaats van 1 kies, zijn er wel 3 getrokken!!
Twee waren er enorm ontstoken en de derde zat al helemaal los.
Gisteravond was Joris nog best wel zielig. Eén oogje zat nog behoorlijk dicht door de zalf die er tijdens de operatie ingedaan wordt ter voorkoming van uitdroging. Wel lustte hij al een schotel blikvoer;-)
Vandaag gaat het al een stuk beter met hem!! Hij wandelt al lekker rond en eet prima!!

Het gaat dus goed met ons mannetje!!

Joris

Vanavond zijn we met onze Joris naar de dierenarts geweest.

De afgelopen anderhalve week is hij flink afgevallen. Toch eet meneertje goed, in ieder geval zacht vlees. Maar ook kippennekken van de honden en ander vlees van de honden gaat er prima in. Maar vertrouwen deden we het niet... Hij is helemaal nagekeken. Achter in zijn bekkie blijkt een ontstoken/rotte kies te zitten. Die moet er dus uit. In zijn urine zaten sporen van een ontsteking en verhoogd eiwit. Ook zijn hartslag is te hoog. De problemen met de urine en zijn hart kunnen het gevolg zijn van die kies.
Morgenochtend gaat Joris onder narcose en zal de kies verwijdert worden. Rest van zijn gebit wordt dan schoongemaakt. Ook zal er gelijk bloed afgenomen worden voor verder onderzoek.

De Biesbosch

Zondagmiddag zijn we heerlijk wezen wandelen in een voor ons nieuw gebied. Beer, een Cane Corso vriend van Sultan en Donata was er ook bij samen met zijn baasjes!!

Soms moesten we even ruimte maken om ruiters met paard te laten passeren! Het viel me op hoe ruiters en hondenbazen hier heel ontspannen rekening met elkaar hielden.

Spelen op de Cane Corso manier;-) Beer wordt hier van beide zijden belaagd door Sultan en Donata. Lekker lomp en onbenullig!

Samen snuffelen, ja, gezellig!!

Donata heeft last van zwabberende poten;-)))

Na afloop uiteraard nog gezellig even wat drinken samen!

Beer lustte eigenlijk ook wel iets...

Weer op weg naar huis.

Het was een geslaagde middag!! Mooi gebied, heerlijk weer!! Toen wij net thuis waren begon het te regenen terwijl we tijdens de wandeling en op het terras een heerlijk zonnetje zagen!

Slapen.....

Slapen, in alle mogelijke posities....
Dat het echt broer en zus, hoeft geen betoog;-))


Floor kiest zo haar plekjes, maar wel steeds meer in de huiskamer!!


Op elkaar, in elkaar, het makt allemaal niet uit!


Zo dicht mogelijk tegen de verwarming is ook een optie.... Zou het echt lekker liggen??

Cane Corso wandeling februari

Na lange tijd gisteren weer eens een groepswandeling met een hele berg Cane Corso's en andere honden. In totaal deze keer wel 32 honden!!
Bij de verzamelplek wachten we een beetje uit elkaar met onze dolle honden. Ze hebben er zin in en de baasjes ook!!


Netjes bij de baas, soms zijn onze hondjes heel knap;-)


Daar gaan we met de meute.


Schoonzussen hebben elkaar weer gevonden;-))


Ja!! Water!!! Dikke pret natuurlijk!


Van dat gewandel wordt je wel moe, hoor. Zie de randen onder Sultan zijn ogen;-)


Sultan is bijna even hoog als één van de Duitse Doggen die er bij was.


Donata en 2 andere gestroomde CC in een diepe poel.

Later bleek dat er nog meer Cane Corso's aan de wandel waren in de Loonse en Drunense duinen. Eentje kwam de duinen uit toen wij aan de koffie zaten. Aangekomen bij de auto om naar huis te gaan werden we aangehouden door mensen in een auto die vroegen of onze honden Cane Corso's waren. Zij hadden er twee achterin zitten;-)

Ondanks dat de groep heel groot was deze keer, is het weer prima verlopen.

Het was de eerste keer weer wandelen met een groep nadat Sultan vorige keer omgevallen was. Best wel een beetje spannend dus... Maar jee, wat een energie heeft die kerel weer!! Van begin tot eind heeft meneer gespeeld en gerend! Hij zit weer prima in zijn mooie velletje!!