Hopeloos achter lopen..

Schandalig! Ik gebruik hoofdzakelijk Facebook voor alle updates over onze Wetenswaardigheden met de beesten.
Ga toch proberen hier weer nieuw leven in te blazen!

Er is heel veel gebeurd. Een hele grote impact heeft de ziekte en het overlijden van een dierbare vriendin op mij gehad.
Trees, naamgeefster van onze Donata. Trees kwam uit noord Groningen om als eerste kennis te maken met Do bij onze thuiskomst van Manon. De foto die Trees toen maakte is mij zo dierbaar.
Samen met Trees heb ik de Facebook pagina Cane Corso Gedrag opgericht. Marion was al snel mede beheerder. Met elkaar meer begrip kweken en hulp bieden aan CC baasjes. De CC was onze gezamenlijke liefde.
Het idee ontstond om een weekend voor CC baasjes te organiseren gericht op gedrag, op een leuke, ongedwongen manier. Met elkaar hebben we 2 weekenden mogen organiseren. Marion en ik zijn kog een weekend bij haar geweest voor het eerste gedrag weekend, een top weekend! Niet in het minst door de inzet van Jan, de man van Trees.
Het laatste CC weekend, afgelopen maart, was Trees al heel erg ziek. Maar wat heeft ze kunnen genieten van de honden en de mensen. En wat hebben wij van Trees genoten.
Kort daarna ging het snel slechter met Trees. Marion en ik hadden nauw contact met Jan en het werd al snel duidelijk dat het snel afgelopen zou zijn. Samen hebben we gehuild, gescholden en geschreeuwd. Trees mag niet gaan, dat kan niet. Wat moesten we zonder Trees?
In juni hebben we definitief afscheid moeten nemen, wat deed dat pijn, en nog steeds.
Het afscheid was mooi, het was Trees.
Met medeweten van Trees zijn er enkele fijne mensen mede beheerder geworden van haar "kindje" de pagina Cane Corso Gedrag op FB. In haar gedachtengoed zetten wij de pagina, maar ook de CC gedrag weekenden voort.
Op de pagina zal altijd de foto van Trees met haar Danna profielfoto blijven. Voor altijd bij ons.
Lieve, lieve Trees, ik mis je.

Inmiddels is het al weer 2016. Ik plaats veel te weinig berichten hier. Zal proberen een goede update te plaatsen. Er is veel gebeurd hier, zeker bij onze poezen.
Gieltje, de rode herplaats kater, heet inmiddels Dikkie. Nog altijd lekker eigenzinnig, maar oh zo lief!  Hij is de enige die boven mag komen. Hij slaapt bij ons op bed en weet precies wanneer hij beneden wil zijn en wanneer hij naar boven wil. Een schraperige, maar dwingende mauw zegt alles!

Onze mooie zwarte Bart hebben we moeten laten gaan. Zijn jeuk en allergie was echt niet leefbaar meer voor hem. Pijn en jeuk, heel veel jeuk en niets hielp.
Via via leerde ik Bumblebee kennen. Een Maine Coon kater van enkele maanden oud. Gevonden als zielig hoopje kat langs de kant van de weg. Liefdevol opgenomen door iemand en verzorgd tot een vrolijke, eigenwijze heerlijke kerel. Alleen waren de poezen in huis bang van deze vent. Ons stel kennende, hebben wij hem een thuis gegeven. We hebben hem omgedoopt tot Sjors. Sjors is een doerak, lieverd, knuffelkont, gekkerd, kortom, een ventje wat perfect in onze katten groep past!

Kort nadat Sjors bij ons is gekomen, werd ons Suusje ziek. Plotseling en heel heftig. Diagnose was slecht, heel slecht. Hersentumor. Binnen twee weken hebben we ons kleine speciale meisje moeten laten gaan.

Doordat we in korte tijd meerdere poezen moesten laten gaan, wilden we graag een kitten. En dat kitten werd onze Fien. Een crème kleurig klein dropje, kruising PersxEuropees korthaar. Haar koppie bol als van een Britje. Een superlief meisje die iedereen, hond, kat of mens om haar fluwelen voetjes windt.

Al zolang hebben wij altijd 6 katten gehad, al ver voor we de honden hadden. Met Fien waren er 5, dat klopt gewoon niet. Op zoek naar een herplaatser die in ons beestengezin zou passen. We gingen op bezoek bij het asiel in Uden. Daar moesten we een formulier invullen met oa de vraag of we via hen al eerder een kat geadopteerd hadden. En ja, dat hadden we, onze Floor.
Samen met een medewerkster gingen we in de kattenverblijven kennismaken, waarna wij zelf nog rustig verder mochten kennismaken.
In een verblijf las de medewerkster ons formulier en de tranen schieten in haar ogen... Jullie zijn van mijn Floor!! En ja, Floor was in opvang bij een pleegmama toen wij haar hebben leren kennen en dat was zij! Een hele bijzondere ontmoeting, emotioneel. Floor is zo ontzettend op haar plaats bij ons!
In het asiel was er geen kat die bij ons en de beestenbende zou passen, maar de medewerkster had een idee. Warrior, net als destijds onze Floor een angsthaasje bij een pleegmama.
Dus contact opgenomen met de pleegmama van hem. Ze was enthousiast! Afspraak gemaakt voor de kennismaking. En toen sloeg de twijfel toe bij haar, logisch, wij hebben 2 hele grote honden en of Warrior honden kende ws onbekend en hij was een zgn "angsthaasje". Maar, na contact met de pleegmama van Floor, wilde ze toch kennismaken met ons.
De kennismaking was super leuk. Pleegmama kreeg ook vertrouwen in ons. Warrior mocht met ons mee naar huis.

Thuisgekomen heben we Warrior, omgedoopt tot Daan, lekker boven tot rust laten komen. Al snel ontpopte hij zich tot een mega knuffel kater! Kusjes, knuffels en een ronkend motortje. Al heel snel was hij vriendjes met Dikkie, die echt niet de makkelijkste is.
Gisteren hebben we hem in zijn vertrouwde bench naar beneden gehaald. Eerst even dicht, zodat hij zich veilig voelde.
Sinds vanmiddag staat de bench open en is hij volop aan het ontdekken. De honden zijn spannend, maar wel super interessant. Fien, Sjors en Dikkie zijn vriendjes. Floor en Jet nog op afstand.
Maar wat een mega stappen maakt dit kereltje! Als de honden rustig zijn, stapt meneer vrij rond in de kamer. Dat gaat helemaal goed komen!