10-10-10

Afgelopen zondag, op 10-10-10, werd mijn moeder 85 jaar. Omdat haar appartement veel te klein is om meer dan 2 á 3 mensen te ontvangen, hadden we ook dit jaar de familiekamer besproken voor het vieren van haar verjaardag. Van 14.00u tot 17.00u. We wisten met heengaan dat de A2, die we normaal rijden van hieruit richting Nieuwegein, grotendeels afgesloten zou zijn, dus togen we binnendoor via Rhenen. Mari's ouders opgepikt en met z'n allen, uiteraard mét Sultan en Donata, richting Nieuwegein. Omdat we voor de visite zou komen alles klaar wilden zetten en ma wilden ophalen in haar appartement, zijn we vertrokken om 12.00u. Wat normaal een ritje van 3 kwartier is, nam nu ruim anderhalf uur in beslag... Een hele mooie route, dat wel, maar geen aanrader als je ergens op een bepaalde tijd wil zijn. Afijn, eenmaal aangekomen eerst de hondjes even laten lopen richting het pontje over de Lek, ons vaste loopje als we aankomen bij ma.
Pa en Mari zijn met de honden buiten blijven wachten terwijl wij, (schoon)ma en ik, ma gingen ophalen boven. Ma was hevig verbaasd dat we al snel naar beneden moesten... Dergelijke zaken blijven niet meer hangen, ondanks dat ze het in haar agenda opschrijft. Na enig gesputter, (doe maar rustig aan, ik hoef daar niet op tijd te zijn) ma kunnen overtuigen dat we toch echt even door moesten gaan. Ma wilde een shirt aan trekken wat onder de vlekken zat, dat ziet ze dus echt niet meer. Bij nadere inspectie van haar kledingkast, om iets anders uit te zoeken, heb ik meerdere kledingstukken uit de kast gehaald en in de wasmand gedropt, onder de vlekken...
Knap gekleed togen we samen met moeders naar beneden. Ik heb pa en Mari opgehaald, die zich inmiddels afvroegen waar wij bleven en toen zag ma de honden...;-)) Ondanks dat er al visite was, telde er maar 1 ding. Ma had het trommeltje met hondensnoep boven laten staan. Fout!! De reeds aanwezige visite kon gewoon even wachten, ma toog naar boven en ging het trommeltje met hondensnoepjes halen. Als wij in normale omstandigheden bij haar komen, is ze dat trommeltje steevast kwijt. Maar nu niet!! In no-time was ze terug, met trommeltje. Eerst waren Sultan en Donata aan de beurt, daarna de visite die voor haar verjaardag kwam;-)
Eenmaal geïnstaleerd druppelden de gasten binnen. Sultan en Donata hadden we op een kleed een plek gegeven. Wat hebben zij zich voorbeeldig gedragen!! Ik ben echt méér dan trots op ze! Vooral voor onze Do was dit een mega-uitdaging. Ze heeft zich zo geweldig gedragen! Als er nieuwe gasten binnenkwamen, bleef vrouwtje rustig liggen tot ze mocht begroeten. Ook het begroeten deed ze meer dan voorbeeldig... Rustig en beheerst. Dat terwijl ze normaal een giga flapuit en spring in 't veld is bij visite!
Oei, wat kan je dan super trots zijn;-))
Tijdens de middag kwam er een mede bewoner uit het huis, van een andere afdeling, meerder malen langs. Blijkbaar had de bewuste meneer, een grote en sterke man, iets teveel gedronken... De eerste maal dat hij aankwam in de familie kamer, was zijn commentaar: "ik kom maar hier, hier is tenminste wat te drinken!" Helaas meneer, hier is een besloten feestje. En meneer droop zonder moeilijkheden af. Een half uur later kwam hij weer.... Ditmaal niet van zins om zich te laten afschepen. Eerst heb ik getracht hem met enkele vriendelijke woorden weg te krijgen. Geen resultaat. Dus Mari's hulp ingeroepen. Mari bereikte ook niets. Inmiddels liepen beide moeders naar de verzorging. Een oom van mij waagde ook een poging maar meneer werd agressief. Mari werd ruw en hardhandig aan de kant geduwd en mijn oom kon een vuistslag verwachten, meneer nam een bokshouding aan. Ik had meneer nog immer vast met mijn linkerhand (mijn sterkste hand, met rechts kan ik weinig)maar voelde wel dat ik dit nooit kon winnen... Toen hoorde ik achter mij ineens een diepe grom. Sultan liet merken hier niet van gediend te zijn... Gelukkig is meneer verwijderd door de verzorging voor Sultan het echt nodig vond om in te grijpen. Had ik dat gewild?? Nee, verre van zelfs! Maar, meneer had door zijn postuur, kracht en gemoedstoestand wel de overhand op dat moment. Sultan had niet gebeten, daar steek ik mijn handen voor in het vuur. Hij had echter wel heel duidelijk deze meneer zijn plaats gewezen.
Later kwam meneer nog vertellen dat hij de honden nooit wat zou doen, hij vond ze lief... Maar wij mensen hadden hem toch minstens een borrel kunnen aanbieden...;-)
Al met al een enerverende middag, die evenwel heel erg gezellig was!! Ik ben super trots op vooral Donata!! Onze spring in het veld heeft het werkelijk meer dan keurig gedaan! Wat een tophonden hebben we toch!!

Jet, Sultan en de honden met D. O.

Vanmiddag kwam onze verzekeringsagente langs. Even een verzekering aanpassen. Ze vindt het altijd super vervelend om bij ons langs te komen.... Maar niet heus;-) Ze is verzot op onze honden, maar bovenal op Sultan. Sultan vindt het ook heerlijk als ze er is.
Normaal wordt er echt geblaft als er gebeld wordt. Maar, als Sultan doorheeft dat Marit aan de deur is, is hij alleen maar superblij!!Ja!! Mijn vriendin is er weer!!


Zijn ze niet lief samen?? Onze terroristenpoezen samen.... Zo lief, maar oh, wat kunnen ze de boel op stelten zetten hier!


Van begin af aan is Jet dikke vriendjes geweest met Sultan en Donata. Sinds enkele dagen heeft Jet zich de taak toebedeeld om Sultan van top te teen te gaan wassen. Sultan is er eens goed voor gaan liggen, maar Jet is moe inmiddels. Het is dan ook een mega oppervlakte hond voor ons kleine Jet...

Afgelopen zaterdag was er een heuse ster in ons dorp. Mari moest 's middags even naar het dorp en kwam thuis met de mededeling dat hij de camper van Derek Ogeldinges had zien staan. Derek Ogilvie, dus;-) Later ging hij wandelen met Sultan en Donata en aan het eind van straat reed een camper langs, jullie raden het al, de camper van Derek Ogilvie. Derek draaide zijn nek zowat in een kramp om naar ons stel te kijken. Aangekomen op de dijk is Mari eerst samen met een buurvrouw en haar hondje Jenna met ons stel lekker de wei in gegaan. Samen rennen, spelen en ravotten!! Jenna is even oud als Donata en de dames kunnen het samen prinma vinden.
Terug op de dijk, stond daar nog steeds Derek... Toen Mari bij hem aankwam werd hij aangehouden. Mari en de honden had Derek toch net zien lopen, vroeg hij? Derek was vol interesse voor ons stel. Wat voor ras het is, of het familie is. Zijn we fokkers? Do was iets te enthousiast voor hem, Sultan wat minder intimiderend;-) Hij heeft beiden geaaid, zij het met enige reserve. Mari en Derek hadden een leuk gesprek over de Cane Corso! Ik ben stiekem best wel trots dat mijn stel zo'n indruk heeft gemaakt;-)
Derek bleek een leuke vent, zonder sterallures zo in het gesprek.
Hopelijk heeft hij de doggies ook nog iets leuks ingestraald;-)))))

Alweer een jaar...

...is onze kleine meid bij ons. Op 4 oktober 2009 was het zover. Eindelijk konden we Donata mee naar huis nemen!! Het afscheid bij Manon was emotioneel, tranen en blijdschap vermengden zich bij mij en Manon.
Het kleine meisje was klaar voor de grote verhuizing, Donata ging op weg naar haar grote "broer" Sultan!!
Wat heeft ze zich perfect gehouden tijdens de reis, lekker geslapen op mijn schoot en onderweg nog even een plasje doen. Eenmaal thuis, was het alsof ze hier al jaren woonde!! Op ontdekkingstocht, kleedjes herschikken in haar nieuwe bench, de eerste wandeling, grotendeels op de arm, maar toch... Pop vond van begin af aan alles leuk en interessant! De poezen waren bijna vanaf het allereerste moment dikke vriendjes met haar, Sultan is direct haar grote broer geworden!
Een grote broer kun je uitdagen, mee spelen en uittesten;-) En bovenal, als het toch even te spannend wordt, is hij een prima beschermer!!

Vanaf dat de pups geboren waren, was voor ons duidelijk dat één van de meisjes naar ons zou komen. Manon had al vlot door welk meisje dit zou zijn... Ook ik wist vanaf de allereerste kennismaking met de pups welk meiske het was. We hadden beiden hetzelfde meiske voor ogen! Vorig jaar op mijn verjaardag hebben we de keuze definitief gemaakt. Toen kwam het zoeken naar de passende naam. Via een vriendin kwam daar dé naam: Donata, geschenk.


Donata als minimeisje nog bij Manon...

In februari hadden we een puppy-reünie met het grootste deel van het nest, wat een feest!! Dit gaat zeker nog een vervolg krijgen!

In maart ging Do mee naar de CC-wandeling in Soesterduinen. Inmiddels al een hele dame...
Haar vuurdoop in een groep CC had dame al eerder gehad. Een wandeling met meer CC in Arnhem én uiteraard het CC-weekend in november 2009.

In mei was het zover, de CC-week, ditmaal in de Morvan in Frankrijk! Tijdens deze vakantie heeft ze 2 riemen doorgeknaagd omdat mevrouw bij ons wilde zijn en geen geduld had om 5 minuten te wachten terwijl wij de weg vroegen op enkele minuten van ons verblijf. Het is een vreemde gewaarwording als jouw hond, die in een tuig aan de veiligheidsgordel van de auto vastzit, ineens naast je staat... Hallo!! Hier ben ik, waar waren jullie nou?? Ik moet toch gewoon bij jullie zijn?? Weglopen doet ze niet, ze wil gewoon bij ons zijn, al zijn we maar 5 meter van haar weg!

In juli/augustus was het tijd voor de zomervakantie... Sultan en Donata zijn écht broer en zus!!

We zijn zo blij met dit meiske!! Ook al kan ze ons soms tot het uiterste drijven met haar streken, ze is zo helemaal ons wijffie!!