10-10-10

Afgelopen zondag, op 10-10-10, werd mijn moeder 85 jaar. Omdat haar appartement veel te klein is om meer dan 2 á 3 mensen te ontvangen, hadden we ook dit jaar de familiekamer besproken voor het vieren van haar verjaardag. Van 14.00u tot 17.00u. We wisten met heengaan dat de A2, die we normaal rijden van hieruit richting Nieuwegein, grotendeels afgesloten zou zijn, dus togen we binnendoor via Rhenen. Mari's ouders opgepikt en met z'n allen, uiteraard mét Sultan en Donata, richting Nieuwegein. Omdat we voor de visite zou komen alles klaar wilden zetten en ma wilden ophalen in haar appartement, zijn we vertrokken om 12.00u. Wat normaal een ritje van 3 kwartier is, nam nu ruim anderhalf uur in beslag... Een hele mooie route, dat wel, maar geen aanrader als je ergens op een bepaalde tijd wil zijn. Afijn, eenmaal aangekomen eerst de hondjes even laten lopen richting het pontje over de Lek, ons vaste loopje als we aankomen bij ma.
Pa en Mari zijn met de honden buiten blijven wachten terwijl wij, (schoon)ma en ik, ma gingen ophalen boven. Ma was hevig verbaasd dat we al snel naar beneden moesten... Dergelijke zaken blijven niet meer hangen, ondanks dat ze het in haar agenda opschrijft. Na enig gesputter, (doe maar rustig aan, ik hoef daar niet op tijd te zijn) ma kunnen overtuigen dat we toch echt even door moesten gaan. Ma wilde een shirt aan trekken wat onder de vlekken zat, dat ziet ze dus echt niet meer. Bij nadere inspectie van haar kledingkast, om iets anders uit te zoeken, heb ik meerdere kledingstukken uit de kast gehaald en in de wasmand gedropt, onder de vlekken...
Knap gekleed togen we samen met moeders naar beneden. Ik heb pa en Mari opgehaald, die zich inmiddels afvroegen waar wij bleven en toen zag ma de honden...;-)) Ondanks dat er al visite was, telde er maar 1 ding. Ma had het trommeltje met hondensnoep boven laten staan. Fout!! De reeds aanwezige visite kon gewoon even wachten, ma toog naar boven en ging het trommeltje met hondensnoepjes halen. Als wij in normale omstandigheden bij haar komen, is ze dat trommeltje steevast kwijt. Maar nu niet!! In no-time was ze terug, met trommeltje. Eerst waren Sultan en Donata aan de beurt, daarna de visite die voor haar verjaardag kwam;-)
Eenmaal geïnstaleerd druppelden de gasten binnen. Sultan en Donata hadden we op een kleed een plek gegeven. Wat hebben zij zich voorbeeldig gedragen!! Ik ben echt méér dan trots op ze! Vooral voor onze Do was dit een mega-uitdaging. Ze heeft zich zo geweldig gedragen! Als er nieuwe gasten binnenkwamen, bleef vrouwtje rustig liggen tot ze mocht begroeten. Ook het begroeten deed ze meer dan voorbeeldig... Rustig en beheerst. Dat terwijl ze normaal een giga flapuit en spring in 't veld is bij visite!
Oei, wat kan je dan super trots zijn;-))
Tijdens de middag kwam er een mede bewoner uit het huis, van een andere afdeling, meerder malen langs. Blijkbaar had de bewuste meneer, een grote en sterke man, iets teveel gedronken... De eerste maal dat hij aankwam in de familie kamer, was zijn commentaar: "ik kom maar hier, hier is tenminste wat te drinken!" Helaas meneer, hier is een besloten feestje. En meneer droop zonder moeilijkheden af. Een half uur later kwam hij weer.... Ditmaal niet van zins om zich te laten afschepen. Eerst heb ik getracht hem met enkele vriendelijke woorden weg te krijgen. Geen resultaat. Dus Mari's hulp ingeroepen. Mari bereikte ook niets. Inmiddels liepen beide moeders naar de verzorging. Een oom van mij waagde ook een poging maar meneer werd agressief. Mari werd ruw en hardhandig aan de kant geduwd en mijn oom kon een vuistslag verwachten, meneer nam een bokshouding aan. Ik had meneer nog immer vast met mijn linkerhand (mijn sterkste hand, met rechts kan ik weinig)maar voelde wel dat ik dit nooit kon winnen... Toen hoorde ik achter mij ineens een diepe grom. Sultan liet merken hier niet van gediend te zijn... Gelukkig is meneer verwijderd door de verzorging voor Sultan het echt nodig vond om in te grijpen. Had ik dat gewild?? Nee, verre van zelfs! Maar, meneer had door zijn postuur, kracht en gemoedstoestand wel de overhand op dat moment. Sultan had niet gebeten, daar steek ik mijn handen voor in het vuur. Hij had echter wel heel duidelijk deze meneer zijn plaats gewezen.
Later kwam meneer nog vertellen dat hij de honden nooit wat zou doen, hij vond ze lief... Maar wij mensen hadden hem toch minstens een borrel kunnen aanbieden...;-)
Al met al een enerverende middag, die evenwel heel erg gezellig was!! Ik ben super trots op vooral Donata!! Onze spring in het veld heeft het werkelijk meer dan keurig gedaan! Wat een tophonden hebben we toch!!