Even een update...
Hij hijgt wat meer nu en we hebben (vanmiddag) ontdekt dat hij vocht vasthoudt in zijn buik. Die is dikker en harder. (Oedeem is een bekend verschijnsel bij DCM in het laatste stadium) Hij eet nog wel erg graag.
Vanavond hebben we hardop gezegd waar we beiden bang voor zijn... Wat als?? Als hij zich zo rustig moet blijven houden, niet meer mee mag/kan wandelen, niet meer mag/kan spelen met Donata of de poezen? Hoe fijn is het leven dan nog voor onze grote man?? Een leven zonder spelen, wandelen, alleen maar in huis en soms in de tuin is niet of nauwelijks Sultan waardig...
het is nu heel mooi weer, eerder ging hij vaak lekker in de zon liggen. We haalden hem dan naar binnen omdat we het te heet voor hem vonden. Nu kijkt hij even buiten en draait weer om naar binnen om vervolgens binnen te gaan slapen. Dit is niet onze vent Sultan.
Maar als je dan weer ziet hoe hij is als het eten tevoorschijn komt, hij geniet er met volle teugen van.
We leven nu tussen hoop en vrees. Proberen zelf zo "normaal" en rustig mogelijk te doen en zijn voor hem. Donata is superlief. Onze spring in het veld raast uit tijdens de wandelingen (waar ze toen Sultan tot vorige week nog mee ging zich volledig aan hem aanpastte) en is thuis lief voor hem. Ze gaat zo af en toe lekker bij hem liggen en brengt hem knuffels. Hem uitdagen tot spel doet ze niet (meer). Tot vorige week was dat meerdere malen per dag. Donata daagde Sultan uit, Sultan daagde Donata uit. Samen spelen is helemaal over...
De tekenen zijn niet gunstig, zo lijkt het. Voor ons staat de kwaliteit van leven voor Sultan voorop, altijd.
Kortom, we weten het ff echt niet meer nu... Het kan alle kanten op, maar gezien DCM een progressieve, ongeneeslijke ziekte is, houden we echt rekening met het ergste nu...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten