Aan het eind van de middag hebben we Sultan weer opgehaald. We zijn bijtijds die kant opgegaan, zodat we daar eerst nog konden wandelen met Donata. Aan het einde van de weg waar het crematorium aan ligt, begint het bos. Daar hebben we heerlijk gelopen, even tot rust komen met z'n drietjes. Vervolgens naar het crematorium. Donata is mee naar de ontvangstruimte gegaan, waar we weer heel prettig ontvangen zijn. Nadat hij koffie voor ons had gehaald, vroeg meneer direct hoe het nu met Donata is. Net als zondag besteedde hij ook veel aandacht aan haar verwerking. Nadat we alles hadden afgehandelt en nog even hebben zitten praten, zijn we naar huis gegaan. Thuis aangekomen was Donata ineens wel heel nieuwsgierig naar die grote bus die ik al die tijd al in mijn handen had. Ik heb haar uiteraard de gelegenheid gegeven om te snuffelen. Na een stap richting de bus, deinsde Pop achteruit. Al pratend tegen haar heb ik de asbus van Sultan naast die van Irina gezet. We zijn toen lekker samen op de bank gaan zitten.
De laatste dagen was ik erg onrustig, maar eenmaal in het bos vanmiddag en nog meer vanaf het moment dat we thuis zijn, ben ik rustiger geworden. Sultan is weer daar waar hij hoort. Thuis, bij ons.
Poppie Donata heeft lekker geslapen op de bank bij mij, met Jet, Bart, Joris en Tobias. Jet zoekt nu toenadering bij Donata voor een vertrouwd slaapplekje, tussen 4 Cane Corso poten en tegen een warme CC buik, zoals ze altijd bij Sultan sliep. Dootje vindt het nog wat vreemd, maar stiekem ook wel fijn... Voor deze 2 jongste en ondeugende meisjes is Sultan altijd hun grote (héle) grote broer, steun en toeverlaat geweest. Nu zoeken zij elkaar op...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten