Skateboard!

Vanmorgen kreeg ik van Manon een héle leuke foto van Donata!!

 

Is ze niet geweldig?? Zo jong en nu al op het skateboard;-))

Musty, en een héél dierbaar kado...

Musty, onze Noorse Boskat is een hele grote lieverd!! Maar, wil je haar kammen, dan is ze weg!! Aan Musty's lijf wordt niet gekamd. Punt. Gevolg, ze is een langharige kat, is dat ze klitten krijgt:-(( We blijven met regelmaar proberen om haar te kammen, maar ze wurmt zich weg, zelfs zo erg dat ze gaten in haar vel wil trekken om de kam te ontlopen. Dus is ze een tijd geleden al eens onder narcose geschoren. Nu, omdat ze inmiddels al 19 is, zag ik er als een berg tegenop om haar onder narcose te laten scheren... Toen kwam alles rondom Irina er tussendoor...
Toch is Musty, uiteindelijk, afgelopen week naar de DA geweest om te scheren. Onder een licht roesje, gelukkig géén narcose, is Musty geschoren! het was echt méér dan hard nodig!! Nu is Musty tijdelijk een naaktkat;-)


Ziet ze er niet vreselijk aandoenlijk uit??

Toch voelt ze zich prima!! Ze heeft de behandeling meer dan goed doorstaan!! Eenmaal thuis wilde madam maar 1 ding: ETEN!!
Ik ben blij dat ik toch de stap heb durven nemen... Musty voelt zich prima nu!! Wel kruipt ze 's nachts regelmatig bij me onder het dekbed, het is wel fris zonder die jas;-))
We gaan proberen met talkpoeder klitvorming te voorkomen, een tip van de DA-assistente. En maar weer trachten haar te wennen aan kammen...



Een goede vriendin van ons is tevens fotografe. Zij heeft inmiddels al 2 maal een studioreportage gemaakt van de beestenbende hier thuis. (De foto onderaan mijn blog is ook van haar hand!!) De laatste reportage was enkele weken voor Irina's dood. We zijn toen voor de foto's gemaakt werden lekker gaan wandelen met de honden aan de Waal. Daar heeft ze ook héle mooie foto''s gemaakt. De kracht van Anita's foto's zit in het karakter van de beesten, die weet zij helemaal tot uiting te laten komen in de foto's. Van een toen gemaakte foto had ik haar gezegd dat het Muppet ten voeten uit was...
Nu kregen wij van haar en haar vriend (a.s. bruidegom;-)) ) een kado... Een foto op canvas van Irina, juist DIE foto... Pfffff, er ging heel veel door me heen toen ik de foto zag... Het was moeilijk, pijnlijk, maar allemachtig.... WAT MOOI!!!!!!
(helaas komt het canvas niet mooi uit op deze foto... Later, als de kamer klaar is en het canvas een ereplaats heeft gekregen, maak ik een nieuwe foto!)

Mijn meisje, mijn Muppet... Dit ben jij ten voeten uit...
Lieve Anita en Wouter, jullie hebben onze reactie gezien toen we de foto zagen... We zijn hier héél erg blij en gelukkig mee... De tranen lopen over mijn wangen nu ik dit schrijf. Het is zo helemaal Irina en we missen haar zo... Maar dit is zo mooi...


Wat is het leven raar... Verdriet, blijdschap... Soms snap ik het allemaal niet...
(heb inmiddels al 3 keer een zin getypt en weggehaald)
Ons meiske is voor altijd bij ons, Donata vult Irina aan. Voor ons en voor Sultan.
Donata gaat door, waar Irina niet meer kon... Het heeft zo moeten zijn...

Even voorstellen...

Hier is ze dan, ons puppenmeisje, Angiola Donata. Deze foto is gemaakt door Manon, haar fokster.


Angiola (= engel) is haar stamboomnaam, Donata (= geschenk, kado, geschenk van God) is haar roepnaam.

Vrijdagavond was het zover. Op naar Manon om ons meisje te gaan kiezen. Manon had me verteld dat zij al een idee had welk meisje we zouden kiezen. Ik had zelf ook al wel een gevoel;-))
Na de koffie bracht Manon de meisjes binnen. Wij op de kont op de grond, meisjes erbij. Vanaf moment 1 wist ik het... hetzelfde meisje als bij het vorige bezoek klom op mijn been en stal wederom direct mijn hart!! Toch nog even blijven kijken en spelen met de heerlijke dames. Maar steeds gingen mij ogen én gevoel naar die ene...
Dat is Donata!!



Ik kijk Mari aan en vraag, wat denk jij? Jij moet kiezen, was zijn antwoord. Nou dan is het duidelijk, dat is Donata!! Manon heeft gelijk gekregen, dit was het pupje waarvan zij dacht dat wij zouden kiezen;-))
Donata is een heerlijk, speels, knuffelig dametje met karakter!! Zoals Manon al zei, daar gaan we onze handen nog vol aan krijgen;-)))) Maar niets liever dan dat!
Ook Sultan zal in no-time om haar pootjes zijn gewonden! Ook hij krijgt de mooie taak mee te helpen in de opvoeding van onze kleine Donata.



Eens even zien wie er nog meer hier is... Hallo, wie ben jij?? Mag ik bij je komen wonen??

Ze is heerlijk ondernemend en nieuwsgierig. Ik ben er helemaal van overtuigd dat zij helemaal bij ons past!!


Na alle indrukken wordt je moe, dan val je toch gewoon spontaan in slaap?? Heerlijk!
Zo is ze volop op ontdekkingsreis, zo ploft ze neer waar ze staat en slaapt...




Nog een week of vier, dan is het zover.
Donata heeft nu al de boel in een stroomversnelling gebracht hier;-)) We waren al van plan om de huiskamer onder handen te nemen. Sausen, schilderen en een andere vloer erin. Toen kwam Donata in beeld... Dus nu zijn we druk bezig met de kamer, die willen we af hebben voor Donata komt!! Inmiddels zijn de muren klaar. Het laminaat (speciaal er op gelet dat het niet glad is natuurlijk!!) is gekocht en ligt klaar om gelegd te worden. Dus het wordt nog ff aanpakken de komende weken!

Maar oh, wat zijn we blij met dit meiske!!!!

Namen en meer!

De zoektocht naar een passende naam voor ons puppenmeisje is nog niet zo eenvoudig;-))
Het moet goed klinken, maar ook moet er een betekenis aan zitten...
Hele lijsten met namen hebben de revue gepasseerd. Tot een vriendin van ons vroeg of ze mee mocht denken? Ja hoor, dat mag!
De volgende dag belde zij me.... Ze had een naam die haar perfect leek voor ons puppenkind. Ik noem de naam hardop, terwijl ik aan de foon zit en hoor Mari zeggen: "JA". Ook ik heb er vanaf het eerste moment een goed gevoel bij!!
Voor ons is de naam nu bekend.... Ik maak de naam nog niet bekend, dat doe ik op het moment dat wij de definitieve keuze voor welk puppenmeisje het gaat worden is genomen. Dat zal niet lang meer duren;-))

Er zijn CC baasjes die ons op een hele bijzondere wijze hebben gesteund na het verlies van Irina, onze Muppet. We hebben enorm veel medeleven gekregen op veel verschillende manieren... Irina heeft in vele harten een hele prominente plaats ingenomen. Dat doet goed!!
Een hele goede vriendin van ons heeft een heel mooi filmpje gemaakt van Irina...
Ik kan dat niet met droge ogen bekijken...
http://www.youtube.com/watch?v=y9NH4t03zuI
Ook hebben hele lieve CC-baasjes een ritueel gedaan voor ons meiske. Bij donkere maan, samen met hun CC. Aan het einde van het ritueel verscheen de regenboog...

Afgelopen zondag waren we bij mijn moeder in het verzorgingshuis. Eén van de verzorgsters daar, is stapelverzot op honden. Dus ook op Sultan en Irina... Afgelopen zondag troffen wij haar voor het eerst weer in het verzorgingshuis na het overlijden van meisje. Ze was aangeslagen... Uiteraard hebben we uitgebreid met haar gesproken. Na een tijdje vroeg ze of ze Sultan even mee mocht nemen naar de "huiskamer". Daar eten de bewoners, drinken ze gezamelijk koffie en ondernemen ze diverse activiteiten. Van ons mocht onze vent uiteraard even mee;-)) Door de vele roomboterkoekjes die hij krijgt van haar, is Sultan een fan van Rita;-)) Dus huppelend als een pony ging meneer mee naar de bewoners in de huiskamer.
Na een minuut of tien kwamen ze terug... Helemaal blij!! De bewoners zijn stuk voor stuk gek op onze kerel!! Hij windt alle mensen daar, in diverse stadia van dementie, moeiteloos om zijn poten... Wat is het toch een kanjer!!!!! Voor we vertrokken moesten we uiteraard ff gedag komen zeggen! Even gedag zeggen nam meer dan een kwartier in beslag. Iedereen wilde knuffelen, koekjes voeren en vragen stellen over Sultan:-)
We hebben moeten beloven onze pup zsm te komen showen... Natuurlijk doen we dat!! Uiteraard op het moment dat onze kleine dame daaraan toe is!! Samen met haar grote broer zal dat vast gaan lukken!

Mooi....maar ook vreemd....

Wat zit het leven toch raar in elkaar...
Ver voor het overlijden van ons meisje Irina, had ik contact met een fokker die veel werkt met de lijnen waar ons meiske uit komt. Lijnen die mij op het lijf geschreven zijn. Schitterende CC, maar soms niet de makkelijkste;-) Precies zoals ons meisje, dus. Wel bovenal een echt en eerlijk Cane Corso karakter! Qua uiterlijk hele mooie CC!!
De betreffende fokker heeft ook een dochter van ons meissie. Veel van haar kinders ken ik. Zalige honden met héél herkenbare trekjes;-)
Sinds enige tijd heeft zij een teef, een kleindochter van een zusje van Irina, Gina genaamd. Gina is een meisje naar mijn hart!!
Nu heeft Gina een week na het overlijden van Muppet, een nestje gekregen... De vader van dit nest is sinds lange tijd mijn favoriete reu. Zijn naam is Piet;-)) Officieel Genesiosteewe... Maar zie je al iemand zijn hond roepen zo?? Genesiostééééééwe?? Gaat niet werken;-) Dus is het gewoon Piet(je)!! Wat een hond, wat een kerel!!
Mooi, voldoet aan de rasstandaart, is supersociaal, een knuffel en een clown;-)) Hij ligt vol overgave in de vensterbank!! Gewoon een volwassen reu!!Heerlijk!
Door deze fokker kregen wij de kans op een puppenmeiske van Piet en Gina... Voor ons een combi die ons op het lijf geschreven is... We zijn naar de pups gaan kijken, we zijn verliefd!! Dus over een aantal weken komt er een meisje uit deze combi ons gezin wederom compleet maken!!
Een foto van papa Piet(niet de mooiste foto, maar wel helemaal Piet!!):

Foto's van de pups hebben we nog niet gemaakt, dat komt later!
Maar jee, wat zijn we blij met deze keuze!!

Irina zal nooit vervangen kunnen worden, dat is duidelijk!! Maar Sultan is ongelukkig zonder CC-meisje, en wij ook... Deze mogelijkheid is uniek... Ons gezin is weer compleet als er een meiske bij is. Ik weet zeker dat Irina het helemaal eens is met ons besluit... Lieve meis, we missen je zo...
Maar we zijn ook zo dankbaar voor deze ontwikkeling... het heeft zo moeten zijn...
Deze pups uit deze combi zijn op het juiste moment geboren. Alsof ze speciaal voor ons geboren zijn...

Meer info en foto's van de pups kun je lezen en zien op de site van de fokker:
http://www.canecorsoangeli.com/index.php?option=com_content&task=view&id=221

Lieve Manon, we zijn je zo dankbaar voor de keuze die je ons hebt geboden!! je hebt aangevoeld wat bij ons past...

Vakantie

En toen was daar ineens de vakantie... Een week Frankrijk met goede vrienden én de honden, Cane Corso's... Zo dubbel, Irina had erbij zullen zijn... Dat heeft hele moeilijke momenten gegeven. Meisje zou hiervan genoten hebben!! Gelukkig waren we met vrienden die Irina héél goed hebben gekend en wisten wat zij voor ons en Sultan betekende, en nog... Meisje was er gewoon bij!!

Het huisje was echt heerlijk!!

Een verbouwde schuur. In het midden het onderkomen van de eigenaren, aan beide zijden de vakantieverblijven. Eerlijk gezegd, schrokken we even toen we beseften dat de eigenaren in het midden woonden... Maar dat is alles meegevallen!! Hele vriendelijke mensen die ons helemaal ons gang lieten gaan. Was er iets, konden we ten allen tijden terecht bij hen. Niets dan lof!
Door de dikke, oude muren, bleven de huisjes ook heerlijk koel. Een uitkomst met temperaturen van rond de 32gr elke dag;-)) Toch is het wel lekkere warmte... Droog. Niet te vergelijken met die vieze klamme hitte in ons land.


En, jazeker, een eigen zwembad op ons terrein!!! Niet al te groot, maar wat een superplek, vooral voor de kids!! Het terrein was giga-groot.... Wel 4000m2 helemaal voor onszelf en de honden!! Op de weg naast het huis kwamen per dag maximaal 4 auto's langs. Wat wil je nog meer?? O ja, een dorpje in de nabije omgeving! Dat was er uiteraard ook;-))


Ontbijten deden we buiten natuurlijk;-)) Parasols opzetten, anders was het al vroeg veel te heet, en genieten maar!!



Onvoorstelbaar, maar in dit kasteel, wat plaatselijk bekend staat als het best bewaarde geheim van Verteuil sur Charente, woont nog een heuse graaf met zijn gravin, die overigens ook niet uit onbedeelde familie stamt;-))



Ook zijn we naar Oradour sur Glane geweest. Pffff, das echt heftig... Een dorp wat na de overwinning van de geallieerden als wraak is uitgemoord en platgebrand door de Duitsers in de 2e Wereldoorlog. Alle muren van de huizen destijds staan nog overeind. her en der staat een uitgebrande auto... Je ziet ook plaquettes van de plaatsen waar de mannen, cq vrouwen en kinderen bijeen zijn gedreven om bruut vermoord te worden... Om beurten (omdat er geen honden waren toegestaan in het dorp)zijn we gaan kijken... Je voelt daar de pijn en de angst.
Toch hebben wij (de dames) ook hier iets leuks gezien! Honden mochten niet mee, achteraf bezien heel logisch. Komen we een man tegen, die in een draagdoek wel zijn kat had meegenomen;-) Zo'n lief gezicht!! Dat was dus wel toegestaan!!
Maar jee, wat was dat indrukwekkend....


Op de laatste dag zijn de mannen en kids in een kano gestapt! Wij dames zijn bij de honden gebleven na het afzetten van de heren en de kids.
Na heel ff te oefenen ging het via een aangelegde baan naar benee;-))
Ze hebben zich prima vermaakt en hebben veel gezien. Uielen, otters en meer van dergelijke leuke zaken!!



In het dorp waar wij verbleven, Verteuil sur Charente, hebben wij, Moon en ik de heren en de kids weer opgepikt na hun kano reisje. Uiteraard waren de honden erbij!!
Dus lekker ff de rivier de Charente in!!



Helaas gaat zo'n week véél en véél te snel:-((
De laatste ochtend hebben we ontbeten aan de oevers van de Charente.

het was een vakantie om nooit te vergeten!! Dus ja, volgend jaar gaan we weer mét doggies naar Frankrijk;-))
De Fransen zijn echt super vriendelijk naar onze honden!! Heel belangstellend en vragen netjes of ze mogen aaien!! Frankrijk is een prima plekkie voor vakantie met Cane Corso's!!

Thuis

Irina is thuis.
Afgelopen vrijdag hebben we meisjes as opgehaald bij het crematorium.
Een klein (symbolisch) deel daarvan draag ik nu in een mooie hanger aan mijn ketting. Zo is meisje altijd dichtbiij ons.

De reactie's die we hebben gekregen zijn overweldigend. Irina heeft bij velen een speciaal plekje in hun hart. Het medeleven doet ons goed.

Afgelopen zondag hebben we een wandeling gedaan met vrienden en hun CC. Een aanbod van hele lieve vrienden, voor Sultan en voor ons. Het was moeilijk, maar ook mooi.
Sultan heeft weer even echt kunnen genieten, dat had onze vent echt nodig!! Even met zijn CC-vrienden lekker gek doen, spelen en rennen.
Hoewel het voor ons moeilijk was, hebben we wel genoten van de middag...

Het leven gaat door, maar we missen Irina, ons meisje, enorm. Voor altijd heeft zij een hele grote plaats in ons hart. Daar leeft ons meisje voort, voor altijd bij ons.


"Wanneer je verdrietig bent, blik dan opnieuw in je hart en je zult zien dat je weent om wat je vreugde schonk."
Kahlil Gibral.

Irina, voor altijd in ons hart...

Vanmorgen om 11 uur hebben we ons meisje in laten slapen.

Ze was vreselijk benauwd vanmorgen. Mari heeft haar de auto in moeten tillen toen we naar de DA moesten voor de foto.
Na het maken van de foto kwam de DA al snel bij ons. Het was helemaal mis met Muppet.
Irina's longen zaten vol tumoren. De DA heeft ons de foto laten zien, zodat we konden zien dat de enige optie ook de enige juiste was. Om beurten werden we meegenomen naar de kamer waar de foto hing, zodat Irina niet de inspanning hoefde te leveren om heen en weer te lopen, zelfs dat kon ze niet meer aan.
De DA heeft alles duidelijk en rustig uitgelegd. het was duidelijk dat er geen keuze meer was.
Dit konden we Irina niet langer laten verdragen.

In onze armen is ze heel rustig ingeslapen.

We hebben veel waardering voor de wijze waarop de DA en de assistentes ons en ons meisje hebben opgevangen en begeleidt.

Irina is mee naar huis gegaan, zodat Sultan en de poezen afscheid van haar konden nemen.Om half 3 hebben we haar naar het crematorium gebracht, waar wij het definitieve afscheid hebben genomen.
Vrijdag komt Irina weer thuis.

Lieve, mooie meis van ons... Je zit heel diep in ons hart. Vanaf het eerste moment dat we je zagen was je ons meisje. Sultans zussie. Altijd vrolijk, een hele grote lieverd. Je trok je op aan je grote "broer" Sultan als je het spannend vond. Hij was je steun en toeverlaat.
De poezen waren je vriendjes. Je zorgde voor kleine Suus toen die als mini kitten bij ons kwam. Een echt moedertje.
Op stap met de auto was je favoriete bezigheid. Je stond te dansen en te piepen als je doorhad dat we met de auto op pad gingen met z'n allen.
Je hebt het hart van heel veel mensen gestolen.
Ons meisje, Muppet, tuttepupje, Irina... Voor altijd in ons hart.

You're giving me a special gift,
So sorrowfully endowed,
And through these last few cherished days,
Your courage makes me proud.

But really, love is knowing
When your best friend is in pain,
And understanding earthly acts
Will only be in vain.

So looking deep into your eyes,
Beyond, into your soul,
I see in you the magic, that will
Once more make me whole.

The strength that you possess,
Is why I look to you today,
To do this thing that must be done,
For it's the only way.

That strength is why I've followed you,
And chose you as my friend,
And why I've loved you all these years...
My partner 'til the end.

Please, understand just what this gift,
You're giving, means to me,
It gives me back the strength I've lost,
And all my dignity.

You take a stand on my behalf,
For that is what friends do.
And know that what you do is right,
For I believe it too.

So one last time, I breathe your scent,
And through your hand I feel,
The courage that's within you,
To now grant me this appeal.

Cut the leash that holds me here,
Dear friend, and let me run,
Once more a strong and steady dog,
My pain and struggle done.

And don't despair my passing,
For I won't be far away,
Forever here, within your heart,
And memory I'll stay.
I'll be there watching over you,
Your ever faithful friend,
And in your memories I'll run,
...a young dog once again.



Irina, 01-05-2001 *28-07-2009

Irina is ziek

Zo'n anderhalve week geleden begon onze Irina te hoesten. Echt flinke hoestbuien, dus op naar de dierenarts. Ze kreeg antibiotica. Bij de DA een spuit, de rest in tabletvorm. Helaas spuugde ze de AB steeds weer uit. We kregen ook hoestdrank mee, die hield ze netjes binnen. Die spuit ik met een injectiespuit (zondernaald uiteraard) in haar mond.
Maar toch weer terug naar de DA, weer geluisterd, andere AB mee. Die hield vrouwke wel binnen. Het hoesten werd minder, gelukkig.
Tot vandaag ging het redelijk met ons meisje. Ze at weinig en wilde niet echt wandelen, maar verder niet echt gekke dingen. Niet willen eten en wandelen is niet echt vreemd bij Irina.
Vandaag was ze echter heel kortademig. Dus vanavond naar het spreekuur. Er is een afspraak gemaakt voor dinsdagmorgen voor foto's van luchtpijp, hart en longen. Van haar luchtpijp heeft ze duidelijk last. Toen de DA er over wreef, begon ze te hoesten.
Na thuiskomst werd vrouwke steeds benauwder, dus weer de DA gebeld, we konden direct komen. Nu kreeg ze een spuit om het vocht achter haar longen te verminderen. De DA drukte ons op het hart om niet boos te worden als ze in huis zou plassen vannacht;-) Nou worden wij daar nooit boos om, maar nu uiteraard al helemaal niet!! Na thuiskomst is ze lekker gaan slapen... Eindelijk!! Ik blijf vannacht bij haar slapen beneden. De slaapspullen liggen al klaar en Sultan heeft inmiddels mijn kussen ingepikt;-)))) Hij ligt daar natuurlijk met zijn grote hoofd op. Het dekbed ligt nog op een stoel, daar heeft Joris zich ingewurmd;-)
Irina ligt nu op de vloer, wel veel rustiger als voor het 2e bezoek aan de DA van vanavond. Maar gerust ben ik er niet op.
Alle tekenen wijzen nu op een vergroot hart, waardoor ze ademhalingsstoornissen krijgt. Morgen zal uit de foto's blijken of dat idd zo is. Gelukkig is dat met medicijnen goed op te vangen.
Inmiddels is ze buiten wezen plassen. Ik ben natuurlijk meegegaan. Nu ligt ze op de bank, niet echt op haar gemak... Ik hou haar scherp in de gaten, zonodig vannacht nog een ritje DA.
We willen ons meisje nog lang niet missen!! Ze is ons zo dierbaar...

Therapie-honden??

Afgelopen maandag is ma verhuisd naar een zogenaamd "woonzorgcentrum". Eerder heette dat gewoon verzorgingshuis. Ma heeft Alzheimer in een beginnend stadium, vandaar de indicatie voor een appartement in "Vreeswijk". Schitterend gelegen aan de Lek, met uitzicht op de Lek en de A2 vanuit de kamer van ma!
Omdat we de afgelopen week in 7 dagen de verhuizing hebben moeten regelen, zijn Sultan en Irina elke dag mee geweest naar Nieuwegein. Meestal verbleven ze, met een betrouwbare oppas of 1 van ons, lekker op de flat van ma. Maar soms kon het niet anders dan mee naar het "woonzorg-centrum". Maar jee, dat was een groot succes!!
Eén van de verzorgenden is verzot op honden! Door haar werden de honden keer op keer verwend met koekjes. Nou waren dat niet zomaar koekjes, nee hoor, échte roomboterkoekjes;-)) Daar worden meneer en mevrouw wel blij van!!
De stem van de verzorgster in kwestie herkenden ze na 1 keer;-))
Het leuke was, dat de betreffende verzorgster elke keer een andere bewoner meenam om kennis te maken met onze honden(allemaal Alzheimer of dementie-patiënten). De eerste keer een mevrouw die zelf 13 jaar lang een Rottweiler heeft gehad. Zij was direct verkocht van ons stel. Later een mevrouw die erg nors is normaal en weinig contact maakt. Sultan en Irina hebben haar (zij het maar even) ontdooit!
Ook kwam de overbuurvrouw van ma even kijken, helemaal uit zichzelf... Of ze de hondjes even mocht aaien? Ja hoor, natuurlijk mag dat!! Als je dan zo iemand ziet stralen door het aaien van ons stel, héle maal geweldig!!
Gisteravond, na de officiéle verhuizing van ma, stond het bovenste deel van de voordeur van haar appartement/kamer open. Daar kwam de buurman aan. Normaal helemaal op zichzelf, zoekt nooit contact. Maar, hij had de honden gehoord en kwam even snoepjes brengen!! Het waren flink gesuikerde snoepjes, gewoon voor mensen, echt niet geschikt voor honden;-) Toch heb ik voor beiden een klein stukje aangenomen, buurman was zó blij!!
En onze honden?? Helemaal geweldig!! Ze zijn zó lief en geduldig bij die mensen!! Ze toveren bij de meest in zichzelf gekeerde mensen een paar woorden of een glimlach tevoorschijn! Ik ben echt apetrots op ze!! Ze voelen het aan, weten dat ze rustig en voorzichtig moeten zijn, schrikken niet van rare geluiden. Hebben we misschien toch stiekem therapie-honden??