Thuis

Irina is thuis.
Afgelopen vrijdag hebben we meisjes as opgehaald bij het crematorium.
Een klein (symbolisch) deel daarvan draag ik nu in een mooie hanger aan mijn ketting. Zo is meisje altijd dichtbiij ons.

De reactie's die we hebben gekregen zijn overweldigend. Irina heeft bij velen een speciaal plekje in hun hart. Het medeleven doet ons goed.

Afgelopen zondag hebben we een wandeling gedaan met vrienden en hun CC. Een aanbod van hele lieve vrienden, voor Sultan en voor ons. Het was moeilijk, maar ook mooi.
Sultan heeft weer even echt kunnen genieten, dat had onze vent echt nodig!! Even met zijn CC-vrienden lekker gek doen, spelen en rennen.
Hoewel het voor ons moeilijk was, hebben we wel genoten van de middag...

Het leven gaat door, maar we missen Irina, ons meisje, enorm. Voor altijd heeft zij een hele grote plaats in ons hart. Daar leeft ons meisje voort, voor altijd bij ons.


"Wanneer je verdrietig bent, blik dan opnieuw in je hart en je zult zien dat je weent om wat je vreugde schonk."
Kahlil Gibral.