Therapie-honden??

Afgelopen maandag is ma verhuisd naar een zogenaamd "woonzorgcentrum". Eerder heette dat gewoon verzorgingshuis. Ma heeft Alzheimer in een beginnend stadium, vandaar de indicatie voor een appartement in "Vreeswijk". Schitterend gelegen aan de Lek, met uitzicht op de Lek en de A2 vanuit de kamer van ma!
Omdat we de afgelopen week in 7 dagen de verhuizing hebben moeten regelen, zijn Sultan en Irina elke dag mee geweest naar Nieuwegein. Meestal verbleven ze, met een betrouwbare oppas of 1 van ons, lekker op de flat van ma. Maar soms kon het niet anders dan mee naar het "woonzorg-centrum". Maar jee, dat was een groot succes!!
Eén van de verzorgenden is verzot op honden! Door haar werden de honden keer op keer verwend met koekjes. Nou waren dat niet zomaar koekjes, nee hoor, échte roomboterkoekjes;-)) Daar worden meneer en mevrouw wel blij van!!
De stem van de verzorgster in kwestie herkenden ze na 1 keer;-))
Het leuke was, dat de betreffende verzorgster elke keer een andere bewoner meenam om kennis te maken met onze honden(allemaal Alzheimer of dementie-patiënten). De eerste keer een mevrouw die zelf 13 jaar lang een Rottweiler heeft gehad. Zij was direct verkocht van ons stel. Later een mevrouw die erg nors is normaal en weinig contact maakt. Sultan en Irina hebben haar (zij het maar even) ontdooit!
Ook kwam de overbuurvrouw van ma even kijken, helemaal uit zichzelf... Of ze de hondjes even mocht aaien? Ja hoor, natuurlijk mag dat!! Als je dan zo iemand ziet stralen door het aaien van ons stel, héle maal geweldig!!
Gisteravond, na de officiéle verhuizing van ma, stond het bovenste deel van de voordeur van haar appartement/kamer open. Daar kwam de buurman aan. Normaal helemaal op zichzelf, zoekt nooit contact. Maar, hij had de honden gehoord en kwam even snoepjes brengen!! Het waren flink gesuikerde snoepjes, gewoon voor mensen, echt niet geschikt voor honden;-) Toch heb ik voor beiden een klein stukje aangenomen, buurman was zó blij!!
En onze honden?? Helemaal geweldig!! Ze zijn zó lief en geduldig bij die mensen!! Ze toveren bij de meest in zichzelf gekeerde mensen een paar woorden of een glimlach tevoorschijn! Ik ben echt apetrots op ze!! Ze voelen het aan, weten dat ze rustig en voorzichtig moeten zijn, schrikken niet van rare geluiden. Hebben we misschien toch stiekem therapie-honden??