Pff, dit was me het jaar wel...
Eerst hebben we onze Appie moeten laten inslapen, manneke was op... Twintig jaar is hij ongeveer geworden. Ik zie hem nog zo lopen rond mijn huis in Nunspeet, als mager kereltje, hongerig en verkleumd enkele dagen voor de Kerst. De eerste dagen in huis bij mij, bestonden uit eten en slapen. Maar jee, wat is dat ventje opgeknapt!! Niemand kwam hem halen, na alle moeite in de plaatselijke krant, de radio en via DA en Amivedi. Hij heeft een heerlijk leventje gehad bij ons! Was de beste maatjes met de andere katten en vond de honden ook geweldig!
Kortgeleden overleed onze Musty... In 2000 bij me gekomen omdat ze anders ingeslapen zou worden. Bij ons heeft ze heerlijke jaren gehad! Precies zoals mevrouw het wenste;-) Een eigen verdieping, in het begin samen mat Karel en Mitze. De drie eigenwijze musketiers.Slapen deed ze steevast naast Mari's kussen. Als Mari er was, telde ik niet meer mee... Tot ze echt oud werd, toen had ze door dat ze bij mij onder het dekbed kon kruipen;-) Lekker warm!! We zagen dat het haar tijd werd. Heel rustig is ze op haar eigen plekje ingeslapen.
En dan onze Rinus... Nog steeds doet het gemis zoveel pijn... Sultans zussie, ons meiske, onze Muppet...
Wat missen we haar nog elke dag...
De klap van haar ziekte en onvermijdelijke heengaan dreunt nog steeds.
De laatste gang naar de DA, voor de allesbeslissende foto's, wat wij toen nog niet bevroeden, vrouwke liep voorop naar binnen... Toen wist ik het, Irina zocht haar rust, ze kon niet meer. Dan de klap van het onvermijdelijke in beeld op de foto's.
Samen op de knieén naast ons meisje, beiden in tranen en compleet verslagen... Elkaar steunend, maar Irina nog het meest. God, wat doet dat pijn...
Muppet is mee naar huis gegaan en later die dag hebben we haar naar het crematorium gebracht. We hebben slechts een enkeling kunnen bellen, de tranen zaten zo hoog, dat praten niet mogelijk was. Via de mail hebben we vrienden en familie op de hoogte gebracht.
Onze Muppet is niet meer...
Na enkele dagen konden we haar ophalen bij het crematorium. Een blik, waarin de as van Muppet woont... Nog altijd is zij hier, thuis. Uitstrooien kunnen we haar (nog) niet. Een klein deel van Muppets as, draag ik in een hanger bij mijn hart.
Muppet is voor altijd in en bij ons hart.
Precies een week na Muppets heengaan, werden de pups van Piet en Gina geboren. Piet, de reu van wie ik al zo lang een kind wilde en Gina, de kleindochter van Irina's zusje... Manon, de fokster, met wie ik al langer contact had, voelde aan wat wij wilden... Een meisje van Piet en Gina!
Zo kwam Donata in ons leven. Ons draakje, ons poppie. Sultans zusje, die hem weer de zin heeft gegeven om te leven en te spelen!! Poppie is een echte draak;-)) En zo ineens, kijkt ze me aan... Dan zie ik Irina, maar dan in Poppies leven. Donata, Poppie is óns meiske!! We hebben ons handen aan haar vol;-)) Maar oh, wat genieten we van haar!!
Een veelbewogen jaar. Komend jaar mag echt wel wat rustiger verlopen...
verdriet en blijdschap liggen soms dicht bij elkaar, maar poe, wat een impact heeft het allemaal!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten