Update Sultan

Even een update...

Hij hijgt wat meer nu en we hebben (vanmiddag) ontdekt dat hij vocht vasthoudt in zijn buik. Die is dikker en harder. (Oedeem is een bekend verschijnsel bij DCM in het laatste stadium) Hij eet nog wel erg graag.

Vanavond hebben we hardop gezegd waar we beiden bang voor zijn... Wat als?? Als hij zich zo rustig moet blijven houden, niet meer mee mag/kan wandelen, niet meer mag/kan spelen met Donata of de poezen? Hoe fijn is het leven dan nog voor onze grote man?? Een leven zonder spelen, wandelen, alleen maar in huis en soms in de tuin is niet of nauwelijks Sultan waardig...

het is nu heel mooi weer, eerder ging hij vaak lekker in de zon liggen. We haalden hem dan naar binnen omdat we het te heet voor hem vonden. Nu kijkt hij even buiten en draait weer om naar binnen om vervolgens binnen te gaan slapen. Dit is niet onze vent Sultan.
Maar als je dan weer ziet hoe hij is als het eten tevoorschijn komt, hij geniet er met volle teugen van.

We leven nu tussen hoop en vrees. Proberen zelf zo "normaal" en rustig mogelijk te doen en zijn voor hem. Donata is superlief. Onze spring in het veld raast uit tijdens de wandelingen (waar ze toen Sultan tot vorige week nog mee ging zich volledig aan hem aanpastte) en is thuis lief voor hem. Ze gaat zo af en toe lekker bij hem liggen en brengt hem knuffels. Hem uitdagen tot spel doet ze niet (meer). Tot vorige week was dat meerdere malen per dag. Donata daagde Sultan uit, Sultan daagde Donata uit. Samen spelen is helemaal over...
De tekenen zijn niet gunstig, zo lijkt het. Voor ons staat de kwaliteit van leven voor Sultan voorop, altijd.

Kortom, we weten het ff echt niet meer nu... Het kan alle kanten op, maar gezien DCM een progressieve, ongeneeslijke ziekte is, houden we echt rekening met het ergste nu...

Sultans hart, het vervolg...

Afgelopen januari is Sultan omgevallen tijdens een wandeling. Sinds die tijd slikt hij medicijnen voor zijn hart. Dat ging zo goed, dat hij enige tijd geleden zelfs de medicijnen kon verlagen. Maar zaterdag ging het mis. Vrijdag stond hij al even een keer een beetje te wankelen op zijn poten, dus hadden we al besloten om maandag contact op te nemen met Natasja, onze DA die ons en de doggies erg goed kent. Zaterdagmorgen was Mari wandelen met het stel toen hier thuis de telefoon ging. Mari mobiel. Ik wist direct dat het mis was... Sultan was weer omgevallen. Mari is heel kalm aan naar huis komen lopen en ik heb in de tussentijd de DA gebeld voor een spoedafspraak. We konden direct terecht. Helaas had Natasja geen dienst, maar René. Dit is na Natasja voor mij de DA waar ik met echte problemen het liefst kom. René was op het moment dat ik belde onderweg naar een ander speodgeval, maar zou zsm naar de kliniek komen. Mochten we Sultan niet in de auto krijgen, zou hij hierheen komen. Maar we kregen meneer gelukkig wel in de auto, het lukte hem op eigen kracht. Aangekomen bij de praktijk, was René er nog niet. Terwijl we stonden te wachten ging Sultan weer door z'n poten.
René heeft Sultan nagekeken en het is niet goed met onze kerel... Zijn hart doet wat het wil, werkt gewoon niet goed. Het raast, slaat soms een slag over en de pompfunctie laat te wensen over. Hierdoor pompt het hart dus soms geen of te weinig zuurstof en dus valt Sultan om. De medische term hiervoor is cardiomyopathie. De medicijnen die hij al had zijn weer verhoogd en hij heeft een extra medicijn gekregen om de pompfunctie van het hart te ondersteunen. Ook heeft hij een injectie gekregen om vocht achter de longen te verwijderen. Dat was maar minimaal gelukkig. Daarnaast is voorlopig volledige rust voorgeschreven. Niet spelen, niet mee wandelen en geen opwinding. Die eerste 2 dingen kunnen we "eenvoudig" doen, maar de opwinding is niet altijd te voorkomen. Als hier visite komt b.v. vindt hij dat zalig, dus zorgt het voor opwinding...
Het is nu afwachten of de medicijnen gaan aanslaan. Eind van de week maken we een afspraak met Natasja of René om te kijken hoe zijn hart dan werkt. (Dat is wel een moment opname natuurlijk en kan een vertekend beeld geven) We zijn er door René op voorbereidt dat het alle kanten op kan gaan. De medicijnen kunnen aanslaan, maar Sultan kan ook zo omvallen en nooit meer opstaan... Ook als de mediciijnen aanslaan, moeten we willen en durven kijken in hoeverre Sultan dan een hondwaardig (Sultanwaardig!!) leven kan leiden.
Jullie begrijpen dat we er ff flink doorheen zaten zaterdag... Nu zijn we beiden weer wat rustiger, maar de zorgen om onze man Sultan zijn groot.